Καλή μας χρονιά μοναξιά μου..

Η ώρα πάει εννιά κι εγώ περιμένω τον ερχομό της νέας χρονιάς κοιτώντας τηλεόραση.

Άλλο ένα έτος στην αναμονή, μια αλλαγή μοναξιάς που καμία αλλαγή δεν θα φέρει.

Κι όμως ελπίζω ότι κάτι καινούργιο ξεκινά.

Χαζομάρες τί καλό μπορεί να μου φέρει εμένα, ενώ τα χείλη της θα ‘ναι σιωπηλά απόψε και τα μάτια της κρεμασμένα στον εξώστη των δακρύων.

Και η απόφαση μαζί με το ένστικτο ήρθαν και έδεσαν.

Ένα μπάνιο στα γρήγορα, ντύνομαι βουτάω το αυτοκίνητο και πορεία για ζαχαροπλαστείο, μπαίνω μέσα σαν τον δραπέτη λέγοντας, την πιο ακριβή βασιλόπιτα θα ήθελα, έσπασε ένα χαμόγελο η πωλήτρια λέγοντας μου, για δώρο; Όχι θα την φάω εδώ της απάντησα, λίγο γρήγορα της είπα γιατί βιάζομαι και έφυγα κατευθείαν για κάβα, πήρα και το κρασάκι μου έτοιμος για Πρωτοχρονιά.

Κοιτάζω το ρολόι μου, είχε περάσει μιάμιση ώρα άργησα ρε γαμώτο.

Σανίδα το γκάζι κι εκεί που βιάζεσαι σε πιάνει κι ένα λάστιχο έτσι για να αγχωθείς και λίγο ακόμη.

Μέσα στο πουθενά να αλλάζεις λάστιχο στα σκοτάδια και η ώρα να λέει 00:00, μετά το συνειδητοποίησα που μπήκα στο αυτοκίνητο εφόσον είχε περάσει και ένα τέταρτο.

Δεν πτοούμαι όμως στο μυαλό μου να πετύχω το στόχο μου και ο ατελείωτος δρόμος να μην μαζεύεται με τίποτα.

Επιτέλους μετά από πολύ πείσμα έφτασα, έτρεμαν λίγο τα πόδια μου αλλά θα περνούσε σε λίγο.

Μια βαθιά ανάσα ακόμη, φορτώνομαι την βασιλόπιτα και κρασάκι και φτάνω στην είσοδο της πολυκατοικίας, γυαλίζομαι και πατάω το κουδούνι.

Παρακαλώ, ακούω να μου λέει η αιτία που έκανα σήμερα το ταξίδι.

Μονολογούσα γυρνώντας στο αυτοκίνητο, νόμιζα εμ νόμιζα αν δεν νόμιζα δεν θα ερχόμουν, κακώς νόμιζα, καλά να πάθω, όχι είχα κι ένστικτο πανάθεμα με, τι ηλίθιος Θεέ μου.

Σταμάτησα σε έναν κάδο και κρέμασα τις δύο σακούλες, πήγα κάτω στην παραλία δίχως να έχω δυνάμεις για την επιστροφή.

Καλή Χρονιά μοναξιά μου να έχουμε είπα και έκλεισα τα μάτια λίγο να ξεχαστώ…