Γράφει η Γεώρα
Αφιερωμένο,
Σε εκείνη τη γυναίκα που για εννέα ολόκληρους μήνες σε προστάτευε μέσα στο σώμα της!
Σου έδινε ζωή από τη ζωή της. Πνοή από την πνοή της.
Σε εκείνη τη γυναίκα που για να σε φέρει στη ζωή κάθισε για εννέα ολόκληρους μήνες σε ακινησία γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Αλλά δεν την ένοιαζε, γιατί σε αγαπούσε χωρίς καν να σε έχει δει και να σε αγγίξει. Σε αγαπούσε όπως και σε αγαπάει ακόμα! Και αυτό ήταν και είναι υπεραρκετό!
Σε εκείνη τη γυναίκα που για μήνες έχασε τον ύπνο της επειδή εσύ έκλαιγες και ο μόνος τρόπος για να κοιμηθείς ήταν να είσαι πλάι της, για να την νιώθεις! Και εκείνη ήταν πλάι σου! Και δεν την ένοιαζε ο ύπνος ο δικός της. Φτάνει να έβλεπε εσένα με γαλήνιο προσωπάκι και να κοιμάσαι!
Σε εκείνη τη γυναίκα που όταν εσύ πονούσες ήταν πάντα εκεί για να σε γιατρέψει, να σε καθησυχάσει και να σε πάρει μία τεράστια αγκαλιά!
Σε εκείνη τη γυναίκα που σου σκούπιζε τα δάκρυα και ίσως ακόμα στα σκουπίζει από το προσωπάκι σου!
Σε εκείνη που σπαράζει μέσα της όταν δεν μπορεί να λύσει κάποιο πρόβλημά σου, όταν σε βλέπει να κλαις και να πονάς, έχοντας πλέον μεγαλώσει και δεν είναι όλο πια εύκολα. Πονάει διπλά, να το ξέρεις, γιατί είσαι το παιδί της! Το σπλάχνο της! Η ζωή της! Ακόμα όμως μέσα στην αγκαλιά της βρίσκεις την πιο όμορφη γιατρειά!
Σε εκείνη τη γυναίκα που για να σε μεγαλώσει και να σε κάνει έναν άξιο και σωστό άνθρωπο, άφησε δικά της θέλω και προτεραιότητες, γιατί πλέον η μεγαλύτερη ήσουν εσύ. Και όμως δεν το μετάνιωσε στιγμή!
Σε εκείνη που όσο κουρασμένη και αν ήταν σου έφτιαξε εκείνο το κέικ σοκολάτας που σου άρεσε και της το είχες ζητήσει, γιατί ήθελε να δει να σχηματίζεται το χαμόγελο στα χείλη σου!
Σε εκείνη που έπιασε δύο δουλειές για να μη στερηθείς τίποτα.
Σε εκείνη που σε σκεπάζει το βράδυ και σε φιλά γλυκά στο μέτωπο.
Σε εκείνη που πάντα θα είσαι η μεγαλύτερή της έννοια.
Σε εκείνη που όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν ξέρει και διαισθάνεται πότε δεν είσαι καλά.
Σε εκείνη που ξαγρυπνάει ακόμα τα βράδια προκειμένου να βεβαιωθεί πως γύρισες καλά.
Σε εκείνη που κλαίει από δάκρυα χαράς και υπερηφάνειας βλέποντας τα κατορθώματά σου.
Σε εκείνη που θα έδινε και τη ζωή της αν χρειαζόταν για σένα!
Σε εκείνη που το μόνο που θέλει είναι να την παίρνεις και εσύ μια αγκαλιά και ένα τηλέφωνο!
Σε εκείνη που είναι το μεγαλύτερό σου στήριγμα και σε κάνει πάντα να χαμογελάς!
Σε εκείνη που είναι άξια να την φωνάζουν, Μάνα!
Και αν με ρωτήσεις πια είναι η πιο όμορφη λέξη του κόσμου. Μία θα σου απαντήσω. Και αν με ρωτήσεις πια είναι η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου όλου, πάλι μία θα σου απαντήσω.
Και δεν είναι άλλη από τη λέξη, Μαμά!
Και δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα για εκείνη τη γυναίκα που έγινε μητέρα να ακούει για πρώτη φορά το παιδί της να τη λέει, Μαμά!
Και δεν υπάρχει ομορφότερος τίτλος από αυτόν που θα μπορούσε να έχει μια γυναίκα!
Όσες καλές δουλειές και να υπάρχουν, όσο και αν η καριέρα φαντάζει δελεαστική, πιο όμορφη στιγμή από εκείνη που μια γυναίκα γίνεται μαμά δεν υπάρχει! Και ούτε θα υπάρξει!
Αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου!
Αφιερωμένο και στην δική μου τη μαμά, που ήταν, είναι και θα είναι πάντα δίπλα μου, στήριγμά μου και μεγάλη δύναμη μου!
Στην μαμά μου λοιπόν, πιο συγκεκριμένα αυτό το κείμενο, που την αγαπώ όσο κανέναν άλλο σε αυτόν τον κόσμο!
