Ζήσαμε μαζί και παράλληλα. Μακριά και πιο κοντά από ποτέ..

Γράφει η Tom Cat

Δε σε βλέπω συχνά. Τα μάτια μας δεν συναντιούνται. Ξεχνώ πως είναι ο ήχος της φωνής σου και κλείνω τα μάτια…
Τότε μπορώ να σε ακούσω. Περπατάω στους δρόμους και η μύτη μου “πιάνει” το “άρωμα” σου. Προσπαθώ να μυρισω από που έρχεται η μυρωδιά που μου θυμίζει εσένα.
Από εσένα; Να ρουφήξω όσο περισσότερο μπορώ, να με κρατάει όσο είμαι μακριά σου. Ένα τραπέζι για δύο διπλά στην θάλασσα, αλλά μόνο το ποτήρι μου πάνω.
Στην υγειά μας ματιά μου!
Με καις σαν την πρώτη ρακί. Την ίδια παραζαλη μου φέρνεις όταν σε έχω αγκαλιά. Γλυκιά είναι….
Και συ μέλι στα χείλη μου.. Τέτοια η γεύση σου!
Γεύση αρχέγονη. Από άλλο κόσμο, άλλη εποχή. Παλιά και γνώριμη. Λύτρωση και βάσανο μαζί. Ομορφιά μόνο, όταν ενώνονται τα μάτια μας!
Μόνο αισθήσεις, όταν γίνονται ένα τα κορμιά μας… Θαύμα που σαν “μικροί Θεοί” κάνουμε, όταν ακουμπάνε οι ψυχές μας.
Ζήσαμε μαζί και παράλληλα. Μακριά, όμως πιο κοντά δεν έχει ακουμπήσει κάνεις.
Μάτια που λάμπουν λίγο παραπάνω όταν “κοιτούν”.
Τα χείλη μας μια καμπύλη γραμμή, όταν σμίγουν. Χαμογελάνε βλέπεις οι ψυχές. Γύρισα. Είμαι ακριβώς εκεί που ανήκω…. Δεν μπορώ να ξεσφιξω τον κόμπο στο στομάχι μου, και δεν θέλω. Τόσο όμορφα νιώθω με τον πόνο σου! Μπορώ. Τα πάντα… Τετριμμένα όλα αυτά. Όμως ποιος καταφέρε να περιγράψει τον έρωτα,όταν μόνο να τον νιώθεις μπορείς;