Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, ή επιλέγουμε να γίνονται;

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης.

Κάπου κάπου, μαζεύονται τόσες συμπτώσεις και λες «Δε μπορεί πια.. αποκλείεται να είναι όλα τυχαία» και ξέρεις τι; Κατά πάσα πιθανότητα, έχεις δίκιο!

Οι συμπτώσεις είναι τόσο σπάνιες που σχεδόν αναιρούν την ίδια τους την ύπαρξη.
Υπάρχουν, απλά όχι και τόσες φορές όσες τις επικαλούνται οι εκάστοτε “κακότυχοι”.

Πετυχαίνεις έξω, για παράδειγμα, την/τον πρώην σου με εκείνον/η που μιλούσαν όσο τα είχατε και “δεν έπαιζε τίποτα”. Πας, λες ένα γεια -γιατί είσαι άνθρωπος του πολιτισμού και της ανθρωπιάς και όχι των σπηλαίων- και σου λέει το πρώην έτερον ήμισυ κάτι του τύπου “Έτυχε και βρεθήκαμε, πέσαμε μούρη με μούρη και είπαμε να πάμε για καφέ”..
«Δεν πας μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι;», δικαίως απαντάς. Ότι δεν έπαιζε κάτι και ούτε παίζει τώρα κι απλά έτυχε.. Ενώ είχες υποψίες ήδη..
Έγινε! Ό,τι πεις! (και γίνεσαι λίγο “ουγκ”, παρά τον πολιτισμό σου αλλά εντάξει, δικαιολογείσαι)

Κανονίζεις για καφέ με ένα άτομο -φιλικού ή ερωτικού ενδιαφέροντος, καμία διαφορά δεν έχει- κάθε βδομάδα και συνεχώς κάτι συμβαίνει, κάτι απροσδόκητο που δεν μπορεί παρά να ακυρώσει την έξοδό σας.
Κάθε φορά; Ευγενικά θα στο πω, η μία φορά, συμβαίνει, οι δύο, είναι κακός σχεδιασμός, οι τρεις όμως, είναι επιλογή και ούτε κατά διάνοια σύμπτωση και κατά πάσα πιθανότητα πλέον, ισχύει και για τις προηγούμενες δύο φορές που είπαμε.
Επιλέγει, πολύ συνειδητά, να σε βάλει στην άκρη, να σε αφήσει στην αναμονή και, συνεπώς, να σου μειώσει και την αξία, μιας και τόσα άλλα σημαντικότερα της εξόδου σας συμβαίνουν κάθε, μα κάθε φορά.

Και, αφήνοντας τα αρνητικά παραδείγματα, έστω ότι την ώρα που συνηθίζεις να ξυπνάς, να σχολάς από την ενασχόλησή σου, να έχεις ελεύθερο χρόνο ή ό,τι, πάντα “τυχαίνει” κάποιος ή κάποια να σου στέλνει γιατί “σε σκέφτηκε ξαφνικά” και ήθελε απλώς να δει τι κάνεις κι αν είσαι καλά..
Ε, αν δεν καταλαβαίνεις πως πάσχεις από εθελούσια τύφλωση ως προς το ενδιαφέρον του εν λόγω ανθρώπου, τι άλλο μένει να πω;
Ξεκόλλα λίγο το μυαλό σου! Σε ζητάει, θέλει την προσοχή σου. Δεν αγχώθηκε ξαφνικά για την υγεία σου χωρίς αιτία..

Λίγο πιο αμφιλεγόμενα τώρα, τα “συμπαντικά” μηνύματα· που δεν ξέρω ακριβώς πού στέκομαι ως προς το αν ισχύουν ή όχι αλλά τα συγκρατώ και τα επεξεργάζομαι.

“Τυχαίνει”, συχνά πυκνά, να έρχεσαι αντιμέτωπος/η με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει με διάφορους τρόπους.
Είτε περνάς από ένα κατάστημα που πουλάει εξαρτήματα για το χόμπι του/της τη στιγμή που μόλις σου έστειλε ή που την/τον σκέφτηκες.
Είτε την ημέρα που την/τον είδες σε κάποιο όνειρο ή είχες έστω έννοια, μαθαίνεις απρόκλητα κάποιο νέο του/της και τρυπώνει στη σκέψη σου για το υπόλοιπο της ημέρας.
Είτε πέφτετε μούρη με μούρη στο άκυρο και πάτε για καφέ.. και ναι, ξέρω πως σε αυτή την περίπτωση, στο πρώτο παράδειγμα, έχει όντως υπόσταση ο ισχυρισμός του/της πρώην αλλά έχουμε θεμελιώσει ήδη το ενδιαφέρον που υπήρχε και υπάρχει.. είναι στη μέση και η επιλογή τους να πάνε για καφέ, όχι μόνο το “συμπαντικό χεράκι” που τους έφερε κοντά.. οπότε επαναλαμβάνουμε: «Δεν πας μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι;»..

Άλλες φορές, γελάς όταν η λέξη που μόλις είπες, ακούστηκε από το ραδιόφωνο την ίδια στιγμή. Συγκινείσαι όταν στη μοναξιά σου, έρχεται κάποιος/κάποια ξαφνικά και με επιμονή, σου κάνει παρέα χωρίς να έχεις δώσει εσύ κάποια πληροφορία του πώς είσαι. Χαίρεσαι όταν σε κάποια οικονομική σου δυσχέρεια, τυχαίνει και σου έρχονται κάποια χρήματα που δεν περίμενες και σε ξελασπώνουν.

Ειλικρινά, τείνω προς το “όλα για κάποιο λόγο γίνονται”, ακόμα και για τις αποδεδειγμένες συμπτώσεις. Φαντάζει πολύ βολική εξήγηση η σύμπτωση άλλωστε, δεν βρίσκετε; Κι ας έχει λογική εξήγηση..
Τις περισσότερες φορές άλλωστε, η αλήθεια, είτε έχει περισσότερη λογική, είτε φαντάζει απίθανη μπροστά στο ό,τι βαπτιστεί ως “σύμπτωση”.

Προσωπικά, δέχομαι την κάθε εξήγηση ως αληθή, από την καλή μου θέληση.. αλλά, διατηρώντας τις υποψίες μου, περιμένω μέχρι να αποδοθεί μια άλλη εξήγηση εν καιρώ. Συνήθως, αυτό γίνεται.