Χρειάζεται υπομονή και δύναμη, για να μάθεις να κατανοείς και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου..

Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος.

Στιγμές απομόνωσης, που θα πρέπει να επιδιώκεις αλλά και να τις απολαμβάνεις. Να απομονώνεσαι και να σου χαρίζεις χρόνο πολύτιμο, αναντικατάστατο, ποιοτικό και ουσιαστικό. Να χάνεσαι στις σκέψεις σου και να τις τακτοποιείς, λύσεις ίσως να μην βρεις για όλες ή και για καμιά! Να τις τακτοποιείς, όμως, να τις ιεραρχείς και πότε πότε να κάνεις ταμείο και να τις αναδιοργανώνεις.

Να ασκείς κριτική στον εαυτό σου και μερικές φορές να είσαι αυστηρός μαζί του.. μερικές φορές, όμως. Τις υπόλοιπες φορές να παίρνεις μαθήματα από τα λάθη σου, να τα κατανοείς, να λες στον εαυτό σου “δεν πειράζει”, να τον παίρνεις μία νοητή αγκαλιά και να του ψιθυρίζεις “την επόμενη φορά θα το κάνουμε σωστότερα από πριν”.

Και να το κάνεις σωστότερα, ρε φίλε! Μην στέκεις στην παραφιλολογία και να μην σε κοροϊδεύεις και να επινοείς άλλοθι και δικαιολογίες της στιγμής. Να σου αναγνωρίζεις πως δεν είσαι τέλειος, πως είσαι και εσύ ευάλωτος και πως φέρεις και εσύ τις αδυναμίες σου, τα πάθη σου και τα ελαττώματά σου. Να σου τα αναγνωρίζεις, να σου τα επισημαίνεις και να δουλεύετε από κοινού για την βελτίωση τους.

Να επιδιώκεις χρόνο με τον εαυτό σου, στιγμές δυσαναπλήρωτες που το πέρασμα του χρόνου ή οποιαδήποτε παρέα πολύ δύσκολα θα στις φέρουν. Τεράστιο θέμα να θέλεις αλλά και να μπορείς να περάσεις χρόνο μόνος. Θα πρέπει να σε αντέχεις για να το κάνεις, θα πρέπει να αντέχεις τον θόρυβο του μυαλού σου και τον διάλογο που θα σου ανοίξει ευθύς αμέσως ο εαυτός σου! Είναι σημάδι πως δεν θάβεις τις ευθύνες σου, σημάδι πως δεν εθελοτυφλείς και πως δεν παραμυθιάζεσαι από την εγωιστική και ωχαδερφιστική φωνούλα που ακούγεται στο μέσα μας και που πάντα εξιδανικεύει, ψευτοκαθησυχάζει, ωραιοποιεί και στη τελική, “όλα καλά βρε αδερφέ, οι άλλοι έχουν πρόβλημα, εμείς κομπλέ”!

Είναι σημάδι ανδρείας, θέλει ψυχικό απόθεμα και συνείδηση στο εκατό τοις εκατό. Χρειάζεται υπομονή και σθένος, κατανόηση και αποδοχή. Θυμήσου πως δεν μπορούν να το κάνουν όλοι αυτό. Λίγοι το αντέχουν και ακόμη λιγότεροι το καταφέρνουν μέχρι τέλους! Και μην τους πεις δυνατούς, δεν είναι αλλά ούτε και οι ίδιοι θα το αποδεχτούν. Σκεπτόμενους να τους πεις. Σκεπτόμενους και μαχητές. Αντίπαλοι ανά πάσα ώρα και στιγμή με όλο τους το είναι!