Τόσοι μικρόκοσμοι, τόσες μάσκες, τόση υποκρισία, κι εγώ σας βαρέθηκα!
Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος.
Τόσοι μικρόκοσμοι εκεί έξω και βαρέθηκα.
Εκατομμύρια μικρόκοσμοι κρυμμένοι πίσω από πρόσωπα και κουράστηκα σου λέω. Εξαντλήθηκα να τρέχω και να αναλύω συμπεριφορές και πράξεις, ψάχνοντας να βουτήξω το καλό από τα μαλλιά και να το ανασύρω στην επιφάνεια σαν άλλοθι πρώτο πρώτο.
Αρνούμαι να αντικρίσω από την αρχή το σκάρτο, να βρω το λάθος και να αποδεχτώ την πικρή αλήθεια από νωρίς.
Βαρέθηκα σου λέω να έχω πίστη και να βαστάω υπομονή, να περιμένω μπέσα και να εισπράττω.. χέσ’τα. Ψέμα, δόλο, υποκρισία, δήθεν, προσωπεία. Μάσκες που πέφτουν, θρυμματίζονται και βρόμα, μπόχα, δυσωδία να αναδύεται.
Ο καθένας την πάρτη του και μόνο να εξυπηρετεί, με όποιο κόστος, με όποιο τίμημα ή αντίκτυπο προς τρίτους. Σχέσεις που πλάθονται με υπόβαθρο το προσωπικό συμφέρον. Τι θα πάρω, τι θα κερδίσω, πώς θα επωφεληθώ, τι θα προλάβω να αρπάξω σαν αγρίμι.
Με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος.
Άπειροι οι μικρόκοσμοι εκεί έξω και δεν ξέρεις από πού να προστατευτείς, μέσα σε όλο αυτό το χάος να οχυρώνεις και να εγκλωβίζει τον δικό σου μέσα σου ώστε να μην χαρακωθεί και ξεσκιστεί.
Να τον φυλάς σαν κόρη οφθαλμού,να τον μοιράζεσαι μόνο με εσένα, μαζί να θρέφετε επιθυμίες και σκέψεις που θα αναγνωρίζετε το μέγεθός τους μόνο εσείς.
Αμέτρητοι οι μικρόκοσμοι εκεί έξω και όταν κάποιος από αυτούς πλησιάζει έστω και λίγο τον δικό σου, έστω και φαινομενικά, πάλι φειδωλά θα μοιραστείς, πάλι προσεκτικά και προετοιμασμένος στο πίσω μέρος του μυαλού σου θά’σαι για μία ακόμη ενδεχόμενη ήττα.
Έχει συμβεί και σε σένα αρκετές φορές και σε έχει εγκλωβίσει στο κλουβί σου που ηθελημένα κατασκεύασες και οχυρώθηκες σε αυτό.
Να τον φυλάς τον μικρόκοσμό σου γιατί μόνο εσύ τον κατανοείς, δικό σου κατασκεύασμα είναι, με υλικά του μυαλού και της ψυχής σου. Ποτέ μην πιστέψεις πως θα γίνει κατανοητός και ίσως να ταυτιστεί με κάποιον άλλον, παρά μονάχα θα γίνει αποδεκτός και θα υποχωρεί πότε πότε μπρος στις αιχμηρές γωνίες του δικού σου που θα αντικρίζει..