Το περίπου και τα εφήμερα, δεν γίνονται εύκολα έρωτας..

Γράφει η Παρασκευή Χατζή.

Άκουγα ένα αγαπημένο τραγούδι λίγο πριν, έλεγαν οι στίχοι του κάπου στη μέση, έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα κόλαση μαζί και ουρανός. Σκέφτομαι, πως αναφέρεται σε κάτι γρήγορο και παροδικό. Σε έναν έρωτα που θα τελειώσει σύντομα.

Άραγε εκεί να κρύβεται η μαγεία των εφήμερων σχέσεων και να την ψάχνουν όλοι κάθε καλοκαίρι; Ακούς τους περισσότερους να μιλάνε για τις σχέσεις του καλοκαιριού που χάνονται με τις πρώτες στάλες του φθινοπώρου. Για μένα όταν κάτι αξίζει μένει, έχει μια συνέχεια.

Επίσης δεν μπορώ να δεχτώ πως όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί για κάποιους μια τέλεια ανάμνηση, που θα ήθελαν να την ζήσουν ακόμη μια φορά.

Λιγοστός ο χρόνος, όπως και να’ χει. Σε ένα τοπίο θολό μη μου μιλάτε για έρωτες και ηλιοβασιλέματα, με ξεπερνά όλο αυτό.

Το θεωρώ ίσως ύβρυ για το πιο ιερό συναίσθημα για τον άνθρωπο, την αγάπη. Γιατί στα περίπου, τα ίσως και τα μπορεί λένε πως θρηνεί κάθε τόσο ο μικρός φτερωτός θεός.