Τη θάλασσα φορά, στα μάτια.

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος.

Πεντάμορφη, κόρη ξανθή-
πόσο τυχερός ο νιος,
που σιμά του τη θωρεί-
στέκει ορθή στο μπαλκόνι της κάθε δείλι και αυγή.

Βλέπει του ήλιου τη δύση και την ανατολή.

Τον βλέπει,να ξυπνά.
Εκεί πέρα, μακριά,
πίσω από τα βουνά να βγαίνει.

Το δρόμο που καλά ξέρει, διαβαίνει.
Το βράδυ, όταν να ξαποστάσει ξεκινά,
τον βλέπει, πίσω από τα κύματα να χάνεται,
καθώς, στη θάλασσα βουτά.

Η κόρη, τον ήλιο φοράει στα μαλλιά.
Τη θάλασσα, στα μάτια.
Στέκα φορά στο κεφάλι κάθε βραδιά,
φεγγάρι πού’γινε κομμάτια.

Όλη του κόσμου η ομορφιά,
σε πρόσωπο και σε τοπίο,
αποτυπωμένη στης φύσης τον καμβά.

Γίνετε στα χέρια μου μαγιά,
ζεστό ψωμί μοιρασμένο στα δύο.