Τα ρέστα, είναι για τους κουμπαράδες, όχι για τη ζωή..

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Μην δίνεις πολλά, γιατί ρέστα δεν έχει, λένε.
Μην τα δίνεις όλα στην ζωή σου, μην δείχνεις όλο το συναίσθημά σου, μην δίνεις όλον τον εαυτό σου,χωρίς να το σκεφτείς.
Μην ανοίγεσαι από την πρώτη στιγμή, κρατά κλειστά τα χαρτιά σου, κάτσε στα ήσυχα νερά τα χλυαρά και μείνε ασφαλής.
Ζύγισε, λογαριασε, υπολόγισε.
Ωραία λοιπόν και τί θα καταλάβεις; Τί θα έχεις ζήσει σ ‘αυτήν την ζωή, αν δεν νιώσεις ότι έχεις δοθεί κάπου;

Αν δεν έχεις αισθανθεί ότι κάθε κύτταρο σου έχει σκορπίσει και ότι έχει γυρίσει αλλιώς πάλι πίσω σε σένα.

Αν δεν έχεις αδειάσει από συναίσθημα, δάκρυα, προσδοκίες για να ξαναγεννηθείς.

Άν δεν έχεις νιώσει ότι ανήκεις αλλού ,για να ανήκεις στο τέλος ξανά σε σένα.

Μην τα δίνεις όλα, ρέστα δεν έχει.

Αλλά μήπως εξάλλου ζήτησες ρέστα ποτέ σου εσύ;
Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ρέστα δεν γυρεύεις, αλλά ούτε τα θέλεις κιόλας.

Τα ρέστα, όταν τα μετράς θα σου βγάλουν έλλειμμα, ή λάθος στον λογαριασμό.

Τα ρέστα είναι για τον κουμπαρά, για την ανταλλαγή, για ένα παλιό τεφτέρι.

Τα ρέστα είναι για τα μικρά, τα λίγα, τα συγκεκριμένα.
Τα ρέστα είναι ανταλλαγή, σαφής ψευδορκία.
Και εσύ ξέρεις να πληρώνεις, τοις μετρητοίς!