Με λένε Ζωή και θα πάρω την ζωή μου πίσω!

Γράφει ο Τριστάνος

Με λένε Ζωή και γεννήθηκα γυναίκα. Όταν ενηλικιώθηκα, έλαβα οδηγίες για το πως πρέπει να συμπεριφέρομαι, να ντύνομαι, να μιλάω, να περπατάω· επειδή γεννήθηκα γυναίκα.

Απαγορεύεται να προκαλώ με τα ρούχα μου και με τα λόγια μου, διότι ερεθίζει τους άντρες και αυτό θεωρείται για αρκετούς από αυτούς αδίκημα και “τιμωρείται” με παρενόχληση.

Πρέπει να προσέχω να μην κυκλοφορώ μόνη μου αργά το βράδυ, διότι κινδυνεύω να μου επιτεθεί κάποιος, που είναι σωματικά δυνατότερος και να με αναγκάσει να κάνω πράγματα που δεν θέλω.

Γι’ αυτό πρέπει να είμαι πάντοτε με παρέα ή με τον μεγαλύτερο αδερφό μου. Πρέπει να προσέχω να μην πιω πολύ και να μην ρίξουν κάτι στο ποτό μου, διότι θα με εκμεταλλευτούν ερωτικά.

Δεν μπορώ εύκολα να βγω μόνη μου έξω για φαγητό, για ποτό ή βραδινή βόλτα, διότι αυτό θεωρείται, ότι “ψάχνομαι”. Όταν δε συνοδεύομαι απαγορεύεται να φοράω κολλητά ρούχα και κοντές φούστες, διότι θεωρείται ότι “ψάχνομαι”.

Δεν πρέπει να μιλήσω σε κάποιον που μου αρέσει, εάν δε μου μιλήσει πρώτος αυτός, διότι θα φανώ φτηνή και σαφέστατα ότι είμαι διαθέσιμη για όλα.

Είναι μερικές στιγμές που ντρέπομαι για το σώμα μου και θα προτιμούσα να είχα γεννηθεί άντρας, για να σταματήσω να προσέχω και να φοβάμαι.

Με λένε Ζωή και γεννήθηκα γυναίκα.

Δυστυχώς δεν ακολούθησα όλες τις οδηγίες και είχα την ατυχία, κάποιος σωματικά δυνατότερος να με εκμεταλλευτεί ερωτικά, χωρίς εγώ να θέλω να συμμετέχω.

Δεν πρόσεξα και ένα αρρωστημένο τέρας έβγαλε τη μανία του πάνω στο κορμί μου, διαλύοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας που είχα και σημαδεύοντας την ψυχή μου για πάντα, με μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ.

Ξέρω ότι αν τολμήσω να το αναφέρω, θα με κατηγορήσουν ότι δεν ακολούθησα τις οδηγίες και προκάλεσα την τύχη μου.

Ξέρω ότι θα στιγματιστώ για όλη μου τη ζωή και αρκετοί άντρες δεν θα με θέλουν, διότι είμαι “μολυσμένη”.

Ξέρω ότι ένα μερίδιο της κοινωνίας θα με κρίνει άσχημα, θα με αφισβητήσει και θα με δείχνει με το δάχτυλο. Ξέρω ότι ίσως ντροπιάσω την οικογένειά μου και ο πατέρας μου δεν θα έχει μούτρα να αντικρύσει τους φίλους του.

Γνωρίζω, ότι πολλοί θα με λυπούνται και θα με αποφεύγουν, κοιτώντας με, με μάτια γεμάτα συμπόνια και οίκτο και ψιθυρίζοντας πίσω από την πλάτη μου.

Ξέρω ότι θα έρθω πρόσωπο με πρόσωπο, με το τέρας που μου διέλυσε τη ζωή και θα είμαι αναγκασμένη να το ζήσω ξανά και ξανά, μέχρι να δικαιωθώ.

Θα ακούσω λόγους υπεράσπισης. Θα δω βλέμματα που θα τον πιστεύουν και μπορεί να πουν κιόλας ότι “τα ήθελα”.

Με λένε όμως Ζωή και γεννήθηκα γυναίκα.

Και επειδή δεν θέλω καμία άλλη γυναίκα να βρεθεί στη θέση μου· θα τον καταγγείλω.

Επειδή δεν θέλω καμία άλλη να νιώσει τη βρώμικη ανάσα του από πάνω της, θα παλέψω με το δαίμονα μου και θα ζήσω ξανά τον εφιάλτη του βιασμού μου.

Για να μην καταστραφεί άλλη “Ζωή”!

Θέλω να βγάλω από πάνω μου, κάθε χιλιοστό της σιχαμερής ύπαρξης του και να τιμωρηθεί για το έγκλημα του, για να σταματήσω να πιστεύω μέσα μου, ότι μπορεί να είχα μερίδιο ευθύνης λόγω του ντυσίματος μου και της ανέμελης συμπεριφοράς μου.

Θα τον καταγγείλω, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσω να λυτρωθώ. Είναι ο μόνος τρόπος, για να καταφέρω να προχωρήσω παρακάτω, βγαίνοντας από την αποτρόπαια σκηνή, που σαν κινούμενη άμμος, με καταπίνει καθημερινά.

Θέλω να πάρω πίσω τον εαυτό μου, τη γαλήνη μου, την ηρεμία μου και επιτέλους το χαμόγελό μου, που μου το στέρησε βίαια και άδικα, ένα κάθαρμα που δεν πρέπει να αναπνέει τον ίδιο αέρα με μας.

Μόνο έτσι θα πάρω τη ζωή μου πίσω. Διότι με λένε Ζωή και θέλω να ζήσω ξανά.