Και αν κατάλαβες εσύ, τα τόσα που σου λέω..

Γράφει η Γαρυφαλιά Μοίρα

Κρυφές οι σκέψεις, και ο νους μαράζι το χει κάνει.
Σαν όνειρο να βρίσκεσαι, που το πρωί έχει αποκάμει.
Θεριό μέσα μου η πεθυμιά, στα χέρια σου αναστενάζει.
Αυγή χαράζει κάθε μίας, μα συ απουσιάζεις.
Όνειρο και πάλι όνειρο, στην αγκαλιά σου και να ζούσα, όσα δεν βάνει ο λογισμός, να σου δώσω λαχταρούσα.
Τα χέρια σου τα χέρια μου, θέλω γω να μπλέξουν μίαν ημέρα, να αφήσεις τα αποτύπωμα εις του λαιμού τη σφαίρα.
Λόγια και λόγια εριστικά, τα χείλη σου να πούνε, να ταξιδέψω μακριά, τα χάδια σου να μην μου αρκούνε.
Μες στο θόλο το βλέμμα σου, να με βυθίζεις κάθε βράδυ, από τα σκοτάδια να σωθώ, και μας όπου μας βγάλει.
Μέσα μου να νιώθω την ορμή, και εσύ να κολυμπάς στο χάδι.
Και αν είναι λίγα όλα αυτά που λέω στο χαρτί μου, φαντάσου πόσα εγώ μπορώ από κοντά ψυχή μου.
Και αν κατάλαβες εσύ, τα τόσα που σου λέω, με τη λαχτάρα προσμονής απάντηση ανημένω.