Ευτυχώς που τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Ευτυχώς που τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Ούτε ο πολύς πόνος, ουτε η πολλή χαρά.
Ούτε ο πολύς έρωτας ,ουτε ο μεγάλος σπαραγμος.
Ούτε η πολλή αγάπη, ούτε η πολλή αδιάφορια.
Ούτε η μεγάλη εγρήγορση ,ούτε ο διαρκής εφησυχασμος.
Ούτε τα μεγάλα όνειρα, ούτε οι σκληροί εφιάλτες.
Ούτε τα μεγάλα λόγια, ούτε οι εκκωφαντικες σιωπες.
Ούτε τα μακρινά ταξίδια, ούτε οι αναγκαίοι περιορισμοί.
Ούτε τα αμύθητα πλούτη, μήτε η φτώχεια η σκληρή.
Ούτε όλες οι φιλίες, μήτε και οι χωρισμοί.
Ούτε τα καυτά καλοκαίρια ,αλλά ούτε και οι παγωμένοι χειμώνες.
Ούτε η μνήμη, ούτε και η λήθη μας.
Ευτυχώς που τίποτα δεν κρατάει για πάντα σ ‘αυτή την ζωή και έτσι έχεις πάντα κάτι να περιμένεις, κάτι να ελπίζεις κάτι να ονειρεύεσαι.
Έχεις κάτι να αναμένεις, κάτι να θες να αλλάξεις.
Ευτυχώς που όλα είναι πιθανά, όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, όλα ικανά να συμβούν.
Ευτυχώς που τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά και τίποτα σταθερό.
Ευτυχώς που υπάρχει η γέννηση και ανατρέπει τον ίδιο τον θάνατο.
Ευτυχώς που η ζωή έχει πολλές όψεις ,ευτυχώς που έχουμε εμείς την επιλογή να διαμορφώνουμε τις καταστάσεις.