Αν είναι να καώ..

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος.

Σείστηκε η γης, άνοιξε το χώμα.
Στης καταιγίδας την αναλαμπή,
κεραυνός στα χείλη, το πρώτο το φιλί.
Ας κράτησε για μια στιγμή.
Το κουβαλώ στα χείλη μου ακόμα.

Πράσινο το στρώμα,
στου δεύτερου φιλιού το κρεβάτι.
Τα άστρα πάνω στήσανε χορό.
Το άρμα της Πούλιας, δεμένο στου ήλιου το άτι.
Στην αγκαλιά του, αντάμωσα τον Αυγερινό.

Στης αστραπής τη λάμψη,
στο φως του φεγγαριού,
γεύτηκα τα χείλη ενός θεού.
Αν είναι να καώ,
ας είναι αυτός που θα με κάψει.