Έλα λίγο να ξεκαθαρίσουμε, τι είμαστε..

Γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Πόσες φορές δεν έχουν έρθει σε αντιπαράθεση φίλοι, καθώς η διάγνωση των μεταξύ τους συναισθημάτων πάλλεται μεταξύ σφύρας και άκμονος;

Πόσες φορές δεν έχουμε μπερδευτεί ακόμα και εμείς οι ίδιοι, καθώς τα δείγματα απ’ την απέναντι πλευρά δεν είναι ξεκάθαρα, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια σύγχυση και να επικρατεί μια περίεργη ατμόσφαιρα;

Πόσες φορές δε θελήσαμε εμείς να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας και τις προθέσεις μας, όταν βλέπαμε πως άλλοι παίρναν τα μηνύματα εκείνα που εκείνοι ήθελαν και τους βόλευαν, παρά αυτά που τους εξέπεμπαν τα δικά μας ψυχικά και καρδιακά κύματα; 

Πόσες φορές δεν προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες, να μην διαταραχθούν σχέσεις μεταξύ σε μια παρέα ιδιαίτερα, για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση και τα άλλα μέλη της, αφού βλέπαμε πως τα μηνύματα τα εκλαμβάναμε, τα ανταποδίδαμε, αλλά όχι όπως τα ήθελαν ή τα προτιμούσαν οι ίδιοι τους;

Πόσες φορές δεν παλέψαμε με τους δικούς μας συναισθηματισμούς, με τα δικά μας τάχα σχέδια , αλλά όντως αντιλαμβανόμενοι ότι ήταν απ’ την δικιά μας πλευρά και μόνο , παλέψαμε ,τα ξεκαθαρίσαμε και απλά φύγαμε από κοντά τους;

Πόσες φορές δεν έπρεπε εμείς ως γυναίκες να έχουμε το θράσος, το θάρρος να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αφού το αντρικό φύλο, όσο χρονών και να είναι, μας είναι πιο ευαισθητούληδες ή πιο αναισθητούληδες, στο να αναλάβουν την ευθύνη για τα ξεκαθαρίσματα μέσα στις σχέσεις , ακόμα και στις μεταξύ μας επικοινωνίες;

Πόσες φορές δεν μετρήσαμε τις αντοχές και τις ανοχές μας, ώστε να θελήσουμε να διαλευκάνουμε τα ίχνη που άφηναν τα λόγια μας και οι συμπεριφορές μας, αφού οι άντρες, όπως προανέφερα, ευτυχώς όλοι, ευθυνόφοβοι και όχι ντροπαλοί, παρά αναβλητικοί, δεν είναι σε θέση να δουν και να καταλάβουν τη δική μας αλήθεια και τη δική μας διάθεση στο να δώσουμε ψυχή και σώμα σε μια σχέση;

Για όλα αυτά ήρθε η ώρα να δούμε τι γίνεται σε μια σχέση, να ξεκαθαρίσουμε το ποιος και ποια θα ναι όχι το πάνω χέρι, αλλά αυτός που θα κατευθύνει και θα οργανώνει αυτή τη σχέση.

Μα η αλήθεια είναι πως δε θέλουμε να είμαστε ο ένας πάνω κι ο άλλος κάτω, παρά δίπλα δίπλα, χέρι χέρι να ανεβούμε αυτό το ανηφόρι που λέγεται ζωή.

Έτσι ξεκαθαρίζουμε και αναλαμβάνει ο καθένας το δικό του ρόλο , το δικό του πόστο και οι δυο μαζί πια , σώζουν τη σχέση, τη συμβίωση, το γάμο.

Το κυριότερο και σοβαρότερο, τώρα πια να ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.

Καιρός να δηλώσουμε ο καθένας τον εαυτό του και αφού αυτοπροσδιοριστούμε να αναλάβουμε και τη σχέση μας.

Εραστές, αγαπημένοι μιας ζωής, δεν παραμένουν εύκολα φίλοι, φίλες.
Αλλά φίλοι, φίλες, με καλή διάθεση προκύπτει ότι θα ναι, μόνο αμοιβαίο.
Από κει και πέρα ξεκαθαρίζουμε ο καθένας το τι θέλει να ναι μέσα στην επικοινωνία κι απλά προχωρά μόνος του, με πολεμοφόδιο τη μάχη που δωσε και το μάθημα που πήρε από μια άνανδρη και αναπόφευκτη φυγή του άλλου!