Άνθρωποι λύκοι..

Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος.

Ανεπαίσθητα με πλησίασαν, με δόλο κι υστερόβουλα,
άνθρωποι, λύκοι ντυμένοι με προβιά.

Κάποιον, κάποια, κάτι θυσίασαν, στη δική τους Αυλίδα.
Την κατάρα νίκησαν κι ανοίξανε πανιά.
Το σκοτάδι τους, μέσα στο φως μου δεν είδα!

Από το δύσκολο ταξίδι τους -να ξεκουραστούν δήθεν-
τους κάβους δέσανε στη δική μου καρδιά.

Σκοπός τους ήταν, τα αισθήματά μου τ’αγνά, να μαγαρίσουν.

Τα κομμάτιασαν και τα πούλησαν, σε αγορές ένθεν κακείθεν.
Σε πάγκους μικροπωλητών, τα παζαρεύουν υποτιμημένα.

Χάθηκε η αξία τους η παλιά.
Αν ποτέ στα χέρια σου πέσουν -ας είναι διαλυμένα-
αγκάλιασέ τα, μίλα τους τρυφερά, χάρισέ τους ζωή γλυκιά.