Μην μπερδεύεις την αγάπη με την αδυναμία..

Γράφει η Μαριάλτα Φέλλου

Σε δέχτηκα όπως είσαι, με την άλλοτε γλυκιά και γεμάτη τρυφερότητα συμπεριφορά σου και άλλοτε με τη ξινή διάθεση σου.
Η αγάπη μου για εσένα ήταν αληθινή χωρίς να περιμένω ανάλογη συμπεριφορά μιας και πότε δεν προσδοκούσα κι ήμουν ευτυχισμένη με ότι μου έδινες.
Ήσουν ο εαυτός σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ήσουν και σωστός. Όταν βλέπεις τον άλλο να σε δέχεται όπως εισαι και να συμβιβάζεται πρέπει να δείχνεις σεβασμό και να μην σηκώνεις ανάστημα γιατι ο άλλος δεν είναι αδύναμος.
Πολλοί μπερδεύουν την αδυναμία με την αγάπη, αλλά η αγάπη δεν είναι πάντα αδυναμία, είναι ένα συναίσθημα που σε κάνει ευάλωτο αλλά όχι αδύναμο. Αυτό έκανες και εσυ το μπέρδεψες…
Υποβιβάζεις και υποτιμάς τον αλλο, ο οποίος όμως βλέπει και ξέρει. Απλά από το μεγάλο πόθο του για εσένα δεν αντιδράει και κρατάει μέσα του όλα τα παράπονα. Όμως, όταν προκαλέσεις τη λογική παύει να υπάρχει συναίσθημα καθώς μετατρέπεται σε θυμό και σε ισχυρό θυμό.
Πόσο αφελής είσαι; Πόσο δεδομένο θεωρείς τον άνθρωπο που είναι μαζί σου; Έχεις αφεθεί πλέον και στέκεσαι έτσι… σε κατευθύνω λεκτικά και εσυ δεν καταλαβαίνεις ότι μέσω αυτού σου δίνω μια ευκαιρία ακόμη. Πόσο διάστημα ακόμη νομίζεις ότι μπορώ να αντέξω; όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα όρια μας και εσυ τα ξεπέρασες.
Δεν γίνεται να ξανά γυρίσουμε σε αυτή τη κατάσταση. Δεν γίνεται να μπω ξανά στη διαδικασία να σε αποδεχτώ.
Συνέχισε τη πορεία σου και απλώς ρίξε τη χαριστική βολή αλλά θα μου επιτρέψεις να κάνω και εγώ κάτι αυτή τη φορά!
Να ρίξω τη τελευταία βολή. Και αν δεν μου επιτρέψεις να γνωρίζεις πως θα το κάνω γιατί κουράστηκα και βαρέθηκα να παίρνω την έγκριση σου.
Ξέρω ότι θα πονέσω αλλά είναι προτιμότερος ο πόνος τώρα παρά να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου αργότερα.
Θα βάλω μπροστά τη λίγη λογική που μου έχει απομείνει και θα τα καταφέρω…με έκανες να πιστέψω πως είμαι αδύναμη αλλά εγώ θα αποδείξω πως είμαι δυνατή και μάλιστα πολύ πιο δυνατή ακόμη και από εσένα.
Τέλος… Τελείωσε το θέατρο και θα κριθούμε στο χειροκρότημα.

~ Με κοιτάς σε κοιτώ και μετά σιωπή κάτι θα κοπεί στη καρδιά στο μυαλό… Κι είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή… Κι αν μας αντέξει στο σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα~