Γράφει ο Nickolas M.
Σήμερα λοιπόν αγαπητά μου παιδιά θα μιλήσουμε για το βάθος! Μια πολύπλευρη, πολυσήμαντη κι ίσως και λίγο υποτιμημένη έννοια! Και θα δείτε αμέσως τί εννοώ. Ας πάρουμε για παράδειγμα την φυσική έννοια. Λέμε για παράδειγμα, «η τάφρος των Μαριάνων στον Ειρηνικό αγγίζει τα 11χλμ. Βάθος»!
Να πέσεις εκεί μέσα κατά λάθος να μη σε βγάλουν ούτε σε δέκα χρόνια! Αν δεν σε έχουν κατασπαράξει τα προϊστορικά δρακόψαρα που λένε ότι έχουν ξεμείνει από την εποχή του Νώε! Ή πάλι το χρησιμοποιούμε στην ευρύτερη επιστήμη. Π.χ. έκανε μια επιστημονική ανάλυση σε βάθος! Συνήθως σε κάτι επιστημονικά συνέδρια που σε παίρνει ο ύπνος βέβαια, οπότε εκεί μάλλον δεν το χρειαζόμαστε το βάθος.
Ή λέμε ότι ο προπονητής παρέταξε την ομάδα με βάθος στην άμυνα. Δηλαδή 3-5-2 με λίμπερο με δυο κόφτες στο κέντρο και δυο φουλ μπακ-χαφ να παίρνουν όλη την πλευρά – τί σας λέω τώρα ε; Τέλος πάντων οι κυρίες αγνοείστε το αυτό, οι κύριοι υποθέτω θα καταλάβετε!
Ή όπως λέμε εμείς οι μουσικοί στον ηχολήπτη στα πάλαι ποτέ λάιβ (άντε να δούμε πότε ξανά!), «δώσε μου λίγο βάθοςςς!» Δηλαδή ένα ελεγχόμενο echo ρε παιδί μου έτσι για την τσαχπινιά! Βέβαια άλλο να το ζητάει ο μπουζουξής ή ο κλαρινίστας για να δώσει μια σπιρτάδα στο ταξίμι του κι άλλο η τριτοτέταρτη άφωνη που με το ζόρι κρατιούνται οι πελάτες να μη της πετάξουν λάχανα, μαρούλια και τη μισή λαϊκή του Σαββάτου στο Καματερό.
Φυσικά, το βάθος είναι παρόν σε κάθε διαπροσωπική σχέση. Γνώρισα, λες, επιτέλους έναν άνθρωπο με βάθος και τελικά το μόνο που έχει βάθος πάνω του είναι η βλακεία, η κοινώς λεγόμενη απύθμενη!
Για αυτό σας λέω, παρεξηγημένη και υποτιμημένη έννοια το βάθος!