Γράφει η Πράξια Αρέστη
Αν δύο άνθρωποι επικοινωνούν και εκφράζουν αυτά που αισθάνονται με αντίθετο ή διαφορετικό τρόπο ενδέχεται να υπάρξουν συγκρούσεις.
Ενδέχεται να υπάρξουν παρεξηγήσεις. Καθένας θα νιώθει ότι ο άλλος προσπαθεί να τον αλλάξει. Καθένας θα νιώθει ότι αλλάζει ασυνείδητα, όμως σημασία έχει το ότι αλλάζει ή αν νιώθει ευτυχισμένος μέσα στις νέες αυτές συνθήκες;
Υπάρχει ένα κλειδί που ανοίγει την επικοινωνία και την βάζει σε πιο ομαλά μονοπάτια, και αυτό βρίσκεται στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και τον άλλο. Αν είμαστε καχύποπτοι ή εγωιστές, αν έχουμε ανασφαλείες και φόβους τότε η επικοινωνία μεταξύ μας γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
Γίνε πιο σκληρή, γίνε πιο ρομαντικός.
Μίλα μου λιγότερο, μίλα μου περισσότερο.
Αυτό που έχουμε το όριζω έτσι. Εγώ αυτό που έχουμε το ορίζω αλλιώς.
Θέλω να εκδηλώνεσαι λιγότερο, με πνίγεις. Θέλω να εκδηλώνεσαι περισσότερο, νιώθω μόνη.
Ποιος είναι ο σωστός και ποιος είναι ο λάθος;
Γεννηθήκαμε για να αλλάζουμε. Για να μαθαίνουμε και να είμαστε ευέλικτοι και εξελίξιμοι. Οτιδήποτε γνωρίζαμε χτες, σήμερα μπορεί να αλλάξει. Αν μείνουμε στάσιμοι στις απόψεις μας, στις ιδέες μας για το σεξ, τον έρωτα και τη ζωή, απλά για να επιβεβαιώσουμε τον εαυτό μας ότι είχε δίκαιο, πιθανόν να χάσουμε την ευτυχία που μπορούσαμε να βρούμε.
Αν δεχόμασταν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και αν αφήναμε τον εαυτό μας να κάνει συνειδητά κάποιες υποχωρήσεις για να μπορούμε να είμαστε μαζί, τότε θα ήμασταν πιο ήρεμοι και θα παίρναμε πιο συνειδητές αποφάσεις. Αυτό ισχύει και για τις δύο πλεύρες. Είναι προτιμότερο να έχουμε δίκαιο ή να είμαστε καλά;
Εξάλλου, κανείς δεν έχει δίκαιο και κανείς δεν έχει άδικο. Είναι απλά διαφορετικά τα αισθήματα και διαφορετική η αντίληψη των ανθρώπων προς τις σχέσεις, τη ζωή και τα πράγματα γενικά. Στην τελική, είναι ο άνθρωπος που ποθούμε γι’ αυτό που είναι, για τη διαφορετικότητά του. Αυτά που τον κάνουν διαφορετικό είναι αυτά που μισούμε αλλά και αγαπάμε ταυτόχρονα. Είναι αυτά που τον ξεχωρίζουν ανάμεσα σε τόσους άλλους άνδρες και γυναίκες.
Οι αμοιβαίες παραχωρήσεις και η αμοιβαία κατανόηση για το τι είναι ο άλλος, πως επικοινωνεί και πως εκφράζεται, χωρίς αυτά να μας προκαλούν πίεση και θυμό, θα είναι μία από τις μεγαλύτερες μας νίκες.
Ίσως πρέπει να χαλαρωσούμε λίγο. Να γελάμε αντί να θυμώνουμε. Να μην παίρνουμε την κάθε λέξη που λέει ο άλλος τόσο σοβαρά. Να μην γινόμαστε βόμβες έτοιμες για έκρηξη με κάθε κουβέντα. Να μην πνιγόμαστε από μόνοι μας, να μιλάμε για όσα πάνε να μας πνίξουν. Να θυμόμαστε τις καλές προθέσεις πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του άλλου που δεν κατανοούμε ή δεν συμμεριζόμαστε.
Οι διαφορές μας είναι τόσο μικρές για να γίνουν ένα μεγάλο εμπόδιο, όταν υπάρχει θέληση και πάθος. Δεν υπάρχει πιο δυνατή λέξη από τη λέξη «θέλω». Το θέλω μπορεί να κάνει όλα τα δεν μπορώ, να μπορούν. Κανείς δεν είναι είπε ότι είναι εύκολο, όμως, αυτό είναι και το όμορφο.
Η πορεία του να εξερευνήσεις έναν άνθρωπο και να εξερευνήσεις τον εαυτό σου μέσα από τη σχέση σου μαζί του. Να κάνεις το ταξίδι της αποδοχής και της αλλαγής. Της αγάπης και της επιμονής για κάτι που αξίζει τον χρόνο σου.