Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου
Άλλες ψηλές άλλες κόντες, με καμπύλες ή μη, να ξέρετε πως εμείς όλες είμαστε η ομορφιά και η δύναμη αυτού του κόσμου και όχι δεν δημιουργώ φεμινιστικό κίνημα.
Απλά ρε κορίτσια κρίμα είναι να μην έχουμε το γνώθι σ’ αυτόν!
Μια γυναίκα όπως λέει και ένα άσμα κάνει τους εννέα στους δέκα!
Πέστε μου γιατί εμείς πρέπει να κολλάμε στον ένα;
Η γυναίκα είναι σαν τριαντάφυλλο, μυρίζει υπέροχα και έχει κόκκινα φανταχτερά πέταλα μα στο κορμό είναι γεμάτη αγκάθια.
Συνδυάζει την ομορφιά με τον κίνδυνο, η γυναίκα μπορεί να είναι γατούλα και την ίδια στιγμή να μετατραπεί σε μια τίγρη.
Μια αθώα ύπαρξη και μετά φωτιά να σε κάψει σε λάβες πάθους, γιατί πολύ απλά μπορεί!
Η γυναίκα είναι το όμορφο νησί που θέλουν να κατακτήσουν οι στόλοι, μα τι και αν το κατακτήσουν, αυτή πάλι μόνη της θα ποτίζει τη γη της και ας σφάζονται αυτοί μεταξύ τους.
Η γυναίκα έχει χίλια πρόσωπα! Της συζύγου, της ερωμένης, της εργαζόμενης, της οικοκυράς, της μάνας, της αδελφής και όχι το πρόσωπο του θύματος, αυτό πάει μας τέλειωσε εδώ και δεκαετίες.
Την ισότητα που θέλαμε μπορεί να μην την κατακτήσαμε στο έπακρο γιατί ακόμη κάποιοι ξέρουν να δακτυλοδείχνουν, γιατί κάποιοι ακόμη φοβούνται μην υποδουλωθεί ο αντρισμός τους…
Εμείς όλες πρέπει να γνωρίζουμε πως η φύση μας έδωσε ένα περισσότερο προνόμιο από τους άντρες, την θηλυκότητα μας και όταν αυτή συνοδεύεται από δυναμισμό μπορεί να δημιουργήσει θαύματα…
Η θηλυκότητα δεν είναι μόνο σεξουαλικής φύσεως άλλα και πιο θηλυπρεπής καρδιάς, άρα πιο καλής και ευαίσθητης καρδιάς, πιο βαθιών συναισθημάτων και σκέψεων, για αυτό άλλωστε η κατανόηση μας χρίζει τόμους από το αρσενικό φύλο.
Για αυτούς και άλλους τόσους λόγους… μην ξεχνάτε πως πάνω από όλα είμαστε γυναίκες και όποιος σας αμφισβητήσει δείξετε νύχια χωρίς να γρατζουνίσετε το μανικιούρ και αν κάποιος σας προδώσει και μαράνει τα πέταλα σας, να θυμάστε πως τα λουλούδια πεθαίνουν το βράδυ και ανθίζουν το πρωί, έτσι και εμείς ανθίζουμε μέσα από το χαμόγελο και την αγάπη.
Η φύση μας έδωσε το δώρο απλόχερα… να είμαστε γυναίκες! Απολαύσετε το!