Τις στιγμές που από κοριτσάκι μου, γίνεσαι γυναίκα.. μου. 

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης.

Λατρεύω τα μπερδεμένα σου μαλλιά την ώρα που ξυπνάς.
Το βλέμμα σου εκείνα τα δευτερόλεπτα που περνά από το μυαλό σου η αγκαλιά μας.
Λατρεύω τις στιγμές που αγγίζεις τα χείλια σου αναζητώντας το τελευταίο μας φιλί.
Λατρεύω το χαμόγελό σου, εκείνα τα κλάσματα του δευτερολέπτου πριν μου πεις “σ’αγαπώ”.
Τα μάτια σου που μισάνοιχτα ταξιδεύουν σ’άλλους κόσμους, αλλιώτικους.

Σε ερωτεύομαι σε κάθε λέξη που δεν λες και σε κάθε άγγιγμα που αφήνεις να μιλήσει για εσένα.
Αγαπώ τις ανασφάλειές σου.
Τον τρόπο που κουλουριάζεις το σώμα σου γύρω μου και κλέβεις χάδια.
Σε ερωτεύομαι ακόμα και τις στιγμές που κλείνεσαι και χάνεσαι σαν αερικό.
Σε ερωτεύομαι ακόμα πιο πολύ τις στιγμές που γυρνάς μετά από κάθε σου φευγιό..
Τις στιγμές που από κοριτσάκι μου, γίνεσαι γυναίκα.. μου.
Σε ερωτεύομαι.. ακόμα.