Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Και είναι και αυτό το για πάντα που μου έλεγες.
Και εγώ σε κοιτούσα με χαμόγελα στα μάτια κάθε φορά.
Και είναι και αυτό το για πάντα που σου έλεγα.
Και εσύ με γλυκοφιλούσες στα μάτια.
Και ύστερα ερχόταν η προσγείωση.
Όλη αυτή η ανυπομονησία για αυτό το για πάντα.
Πόσο καρτερικά το λαχταρούν μερικοί. Άλλοι να το πουν, άλλοι να το ζήσουν.
Έρχεται η ευτυχία τότε. Πετούν στα σύννεφα. Μετρούν τις στιγμές μονάχα για αυτή την κουβέντα.
Και αγχώνονται και καρτερούν. Και χαίρονται και άλλοτε κλαίνε γιατί απογοητεύονται.
Και χάνεται η υπόλοιπη μαγεία κάπου στην διαδρομή.
Άνθρωπέ μου εσύ!
Μονάχα ο Θεός γνωρίζει την διαδρομή και σε εσένα έχει αφήσει την απόλαυση.
Μην σκοντάφτεις σε λέξεις, κάτσε απόλαυσε την κάθε στιγμή, αφέσου στο συναίσθημα που υπάρχει.
Η σχέση σου, αυτό έχει ανάγκη. Να την ζήσεις μέχρι το μεδούλι.
Χωρίς κανόνες στις λέξεις.
Ζήσε το και μερικές φορές σήκωσε ψηλά το κεφάλι και πες ένα ευχαριστώ.
Πες και ένα “σε ευγνωμονώ” και άστα όλα να κυλήσουν στον χρόνο τους.
Ο Θεός για όλο τον κόσμο στρώνει το τραπέζι με αγαθά.
Εσύ γιατί να αποτελείς εξαίρεση;
Έχε τα μάτια της καρδιάς σου ανοικτά!