Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Και να ‘σαι πάλι εδώ… Σε μια καλά κρυμμένη εποχή, που είχες θάψει βαθιά μέσα σου. Όλα τα σκοτάδια που είχες αφήσει πίσω, βρέθηκαν ξανά στο διάβα σου. Φοβάσαι. Φοβάσαι πάλι να ζήσεις την ίδια κατάσταση. Προτίμησες να βγάλεις ανθρώπους από τα δικά τους τούνελ και κάπου στη μέση άφησες εσένα. Μπράβο τα κατάφερες. Πάντα εκεί για όλους, χαίρεσαι να βοηθάς και να βλέπουν φως χάρη σε σένα.
Αλλά πάλι ξέχασες εσένα. Έμεινες πίσω, παλεύοντας με τους δικούς σου δαίμονες ακόμα μια φορά. Κάθε φορά το ίδιο λάθος. Νιώθεις πως είσαι καλά στοιβάζοντας τα δικά σου θέλω, πνίγοντας τα δικά σου παράπονα, για να μην πονέσουν άλλοι. Να χαίρεσαι που είναι οι άλλοι καλά, και τα δικά σου βάρη ασήκωτα. Κάπου καταχωνιασμένα, λέγοντας ξανά την γνωστή φράση. Δεν βαριέσαι, μετά εγώ..
Ένας κόμπος ανάμεσα στα στήθη σου, που γίνεται λυγμός κάθε φορά και σε πνίγει. Θέλεις να χαμογελάς, να μπορείς να χαίρεσαι με απλά πράγματα. Να φύγει το βάρος από μέσα σου, που σε συντροφεύει τις νύχτες που ξαπλώνεις. Να φύγει η πίκρα που γεμίζει την καρδιά σου και να δώσει στη θέση της στην χαρά. Να είσαι πάλι εσύ. Εσύ με την τρέλα σου και το αστείρευτο γέλιο σου.
Φοβάσαι… Ο φόβος για το αν θα είναι δίπλα σου εκείνοι που εσύ στήριξες, τώρα που τους έχεις ανάγκη. Θα έχουν το κουράγιο να αντέξουν τη θλίψη που κουβαλάς και ξεχειλίζει από τα μάτια σου, κι ας πασχίζεις να την κρύψεις πίσω από ένα βεβιασμένο χαμόγελο; Αν σε αγαπούν πραγματικά θα είναι.
Θα σου κρατήσουν το χέρι τώρα, στη δική σου μάχη; Αν σε νοιάζονται πραγματικά, θα μπλέξουν τα δάχτυλα τους ανάμεσα στα δικά σου και θα σου πουν “εδώ, μαζί θα το περάσουμε κι αυτό”. Θα διαβούν στο πλάι σου το πέρασμα από τη λύπη στη χαρά; Αν θέλουν και αντέχουν και σε αγαπάνε θα βαδίσετε μαζί το μονοπάτι.
Άραγε θυμούνται ότι εσύ ήσουν εκεί, στα δικά τους ζόρια; Κι ας μην το θυμούνται, δεν πειράζει.
Δώσε τη μάχη σου έστω και μόνη σου. Για μια φορά σκέψου ότι χρωστάς στον εαυτό σου. Να είσαι καλά, για σένα και γι’ αυτούς που αγαπάς και σε αγαπούν πραγματικά. Να βρεις πάλι τον εαυτό σου. Αυτό που ήσουν κάποτε, πριν βρεθείς αντιμέτωπη με την κατάθλιψη. Ναι, αυτοί θα σε στηρίξουν. Αυτοί θα σε νιώσουν. Αυτοί θα σε βοηθήσουν.
Δώσε τη μάχη σου με την κατάθλιψη. Είσαι πιο δυνατή από εκείνη. Μην τα παρατάς. Ζήτησε βοήθεια από έναν ειδικό, δεν είναι ντροπή. Άκουσέ με, πολλοί πέρασαν από το δικό σου μονοπάτι και νίκησαν την θλίψη. Δέχθηκαν βοήθεια, πάλεψαν και νίκησαν. Κι εγώ που σου μιλάω, είμαι μια από αυτούς.
Νίκησα….