Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Είπα σήμερα να καθίσω να γράψω κάτι αλλά δεν μπορούσα να γράψω τίποτα.
Έκανα μουντζούρες πάνω στο χαρτί.
Έκανα μουντζούρες πάνω στο χαρτί.
Τι λυπητερό να μην έχω να γράψω τίποτα.
Όλα μέσα μου είναι κενά.
Μια θλιβερή απουσία που σκεπάζει όλα τα συναισθήματα, νεκρώνει κάθε μου σκέψη κι όμως, τόση ώρα μουντζουρώνω με λέξεις.
Ένα έφτασα, με έκανε να σταματήσω να χαλώ άσκοπα το μελάνι από το φθηνό στυλό που κρατώ.
Ανακούφιση τελικά.
Έφτασε.
Κοιτώ γύρω μου, μα πουθενά.
Όλα χάθηκαν μέσα σε μόνο λίγα λεπτά.
Ότι όνειρο στύλωνα γκρεμίστηκε στης θέλησης την απουσία.
Κάθε νεκρή ελπίδα μάζωξε τα απομεινάρια μου.
Μόνο το άρωμα της ακόμα αιωρείται κι εκείνο μέχρι να εξατμιστεί.
Ακούω τα γέλια να ξεχειλίζουν, μα η απουσία με καταρρακώνει.
Σηκώνομαι από την καρέκλα όπου οι τοίχοι με αγκαλιάζουν και προσπαθώ να τους απωθήσω.
Ξαπλώνω στο πάτωμα να ακούσω τα βήματά της.
Όχι εκείνα που ήρθε.
Αλλά εκείνα που έφυγε…