Γράφει η Στέλα Γρηγοροπούλου
Σε μισώ όσο σ’ αγαπώ, όσο σε λατρεύω, όσο σε ποθώ γιατί είσαι το γραφτό μου, γιατί απ’ όταν γεννήθηκα το όνομά σου ήταν χαραγμένο στην καρδιά μου.
Σε μισώ γιατί έχεις κάνει κατάληψη στα έγκατα του μυαλού μου, γιατί ζεις μέσα μου, γιατί η αναπνοή μου βγαίνει μισή σαν δεν σε νιώθω.
Σε μισώ γιατί ποτέ μου δεν αγάπησα κάτι επάνω σε τούτη τη γη περισσότερο από εσένα, ούτε εμένα την ίδια.
Κατάλαβες;
Ούτε εμένα.
Σε μισώ γιατί με έκανες να σ’ αγαπήσω, γιατί είσαι εσύ, γιατί δεν αντέχω άλλο να σ’ αγαπώ, γι’ αυτό σε μισώ μήπως και μπορέσω μετά να σε αγαπήσω λίγο πιο πολύ, μήπως και αυτό το πάθος μου για εσένα μπορέσει να ηρεμήσει λίγο για να αρχίσω πάλι από την αρχή να σε αγαπάω, μήπως δεν σταματήσω ποτέ να σε έχω μέσα μου.
Σε μισώ γιατί όλα μου τα κομμάτια φτιάχτηκαν από εσένα, για εσένα.
Σε αγαπώ πιο πολύ από ότι σε μισώ.
Μα τι λέω;
Ξεκάθαρα και απόλυτα σε μισώ.
Σε μισώ…