Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
21 Ιουνίου σήμερα.
Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Εκείνη η μέρα που το σκοτάδι αργεί να έρθει.
Εκείνη η μέρα που έχει πιο πολύ φως από όλες τις προηγούμενες.
Κι αν η μέρα που σου ξημέρωσε δεν έχει αρκετό φως, κι αν η μέρα που σου ξημέρωσε έχει σκοτάδι, γίνε εσύ το φως! Γίνε εσύ το φως σου!
Σήμερα, δεν έχεις ανάγκη κανέναν να γίνει το φως σου. Σήμερα, είσαι το φως σου…
Ό,τι αγαπάς, σήμερα αγάπησέ το περισσότερο.
Ό,τι θες, σήμερα διεκδίκησέ το περισσότερο.
Ό,τι επιθυμεί η ψυχή σου, σήμερα φώναξέ το πιο δυνατά.
Ό,τι σου λείπει, ζήτησέ το!
Υπάρχει ένα αύριο, που δεν το ξέρει κανείς.
Είναι το σήμερα, όλη η περιουσία σου. Είναι το τώρα, όλη η ζωή σου.
Αν σήμερα μπορείς να πεις «σ’αγαπώ», μην το αφήσεις για αύριο.
Αν σήμερα μπορείς να πεις «συγγνώμη», μην το καθυστερήσεις.
Αν σήμερα μπορείς να πεις «μου λείπεις», η κατάλληλη στιγμή, είναι τώρα. Όχι μετά. Όχι σε λίγο. Τώρα.
Σήμερα, είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.
Σήμερα, το βράδυ θα αργήσει να έρθει. Μην το περιμένεις..
Μην περιμένεις να νυχτώσει για να μιλήσεις για θέλω, αισθήματα κι επιθυμίες.
Μην περιμένεις να νυχτώσει για να ζήσεις…
Σήμερα, η μέρα είναι μεγαλύτερη από την νύχτα.
Είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.
Κάνε την να αξίζει! Μην την χαραμίσεις…
Το αύριο, δεν μπορεί να στο εγγυηθεί κανείς κι ό,τι έχεις, είναι το σήμερα, το τώρα και το εδώ.
Γι’αυτό σήμερα, σε αγαπάω. Σήμερα, σου ζητώ συγγνώμη. Σήμερα, σου λέω πώς μου λείπεις. Σήμερα, σε θέλω. Σήμερα σε διεκδικώ!
Σήμερα.