Γράφει η Αριάδνη.
Λάθη πολλά, παραλείψεις περισσότερες, ανθρώπινο είναι. Όλοι μας κάνουμε ή δεν κάνουμε πράγματα και πληγώνουμε άθελά μας τους ανθρώπους μας. Κανένας δεν είναι τέλειος και γι’αυτό καλό θα είναι να μπορείς να δικαιολογείς τους αγαπημένους σου.
Να μπαίνεις στα παπουτσάκια τους και να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί αντέδρασαν με τον συγκεκριμένο τρόπο που σε πείραξε.
Και μπορεί κάποιες φορές να το συζητήσεις μαζί τους, άλλες πάλι όχι, ανάλογα με το πόσο ενοχλητικό είναι αυτό που έγινε. Άλλες φορές θα καταλάβουν εκείνοι το λάθος τους κι άλλες πάλι εσύ την υπερβολική ευθιξία σου.
Και μην ξεχνάς τις φορές που έκανες εσύ λάθος και έκαναν εκείνοι τα στραβά μάτια ή δέχτηκαν τη συγγνώμη σου.
Γιατί κάπως έτσι “ζυμώνονται” οι σχέσεις και καθώς περνάνε τα χρόνια, γυρίζεις και βλέπεις γύρω σου ανθρώπους που περάσατε μαζί μια ζωή. Που όσα στραβά κι ανάποδα κάνατε αμφότεροι, καταφέρατε να αποδεχτείτε και να αντέξετε ο ένας τον άλλον.
Καταφέρατε να εστιάσετε στα θετικά και να περάσετε στα ψιλά γράμματα τα αρνητικά.
Δεν είναι εύκολο, ποτέ δεν είναι εύκολο να συνυπάρξουν δύο άνθρωποι με την όποια ιδιότητα. Είτε ως συγγενείς, είτε ως φίλοι, είτε ως σύντροφοι.
Κανένας μας δεν ταιριάζει απόλυτα με κάποιον άλλον και, όπως είναι φυσικό, οι διαφορές φέρνουν και συγκρούσεις. Και το πόσο θα μπορέσετε να γεφυρώσετε αυτές τις διαφορές και να αμβλύνετε τις μετωπικές εξαρτάται καθαρά από το πόσο θέλετε ο ένας τον άλλον στη ζωή σας.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που “ρυθμίζει” τις ανθρώπινες σχέσεις. Η επιθυμία το να συνεχίσει ο άλλος να διαδραματίζει κάποιο ρόλο στη ζωή σου.
Μικρό ή μεγάλο, συμβατικό ή καταλυτικό, εξαρτάται από το πόσο ουσιαστική θα είναι η σχέση που θα καταφέρετε από κοινού να οικοδομήσετε και να συντηρήσετε.