Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Να αισθάνεσαι.
Να νιώθεις έως το τελευταίο κύτταρο του κορμιού σου.
Να αγαπάς, ό,τι αγαπάς, μόνο με πάθος!
Να μην συμβιβάζεσαι μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις τους ανθρώπους που είναι “δίπλα σου”.
Να εκρήγνυσαι πάντα και μόνο είτε αυτό είναι για καλό είτε όχι.
Να μην ψάχνεις τα ημίμετρα παρά μόνο εκείνα που σε κάνουν να κοιτάς το σκοτάδι σου και να χαμογελάς.
Να ανατριχιάζεις με εκείνα που σε αγγίζουν στο κορμί, στην ψυχή, στο μυαλό, στα μάτια σου.
Να γελάς, να κλαις, να ζεις το κάθε λεπτό σαν να είναι εκείνο το ένα που πάντα περίμενες να έρθει.
Να φεύγεις από ότι δεν είναι εκείνο το ένα που λαχταράς.
Να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα περάσει ο δυναμίτης που θα σε κάνει να νιώσεις.
Να μη λες πως ήταν εκείνο το ένα και μοναδικό που έζησες γιατί αν ήταν το μοναδικό δεν θα έφευγε, θα το ζουσες ακόμα.
Να προσπαθείς, όσο και αν νιώθεις βαθιά μέσα σου πως προσπαθείς μάταια. Καμία προσπάθεια δεν είναι μάταιη όταν κάτι το θέλεις πολύ!
Να μην παραδίνεις τα όπλα γιατί τίποτα δεν τελειώνει αν δεν το έχεις τελειώσει πρώτα εσύ μέσα σου.
Ο έρωτας, η αγάπη, η ζωή… Εσύ!
Να νιώθεις, να ζεις, να αισθάνεσαι!