Γράφει η Δήμητρα Διακάκη
Ακούμε συχνά πως οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες και απαιτητικές. Και ακόμα πιο συχνά λέμε πως οι άνθρωποι έχουμε γίνει δύστροποι, εγωιστές και φοβόμαστε να δεσμευτούμε με κάποιον και να τον δούμε λίγο πιο σοβαρά. Άλλωστε, πλέον, μία είναι η απάντηση στην απορία των μανάδων μας ή των γιαγιάδων μας, γιατί δεν κάνουμε σχέσεις “καλές” πια: “πού να βρούμε νορμάλ άνθρωπο;”. Και είναι σεβαστή!
Τι γίνεται όμως όταν βρεθεί ο νορμάλ άνθρωπος και αποφασίζεις να τον δεις πιο σοβαρά;
Υπάρχει επικοινωνία ουσιαστική;
Υπάρχει κατανόηση στα προβλήματα και στα συναισθήματά σας;
Υπάρχει, τέλος πάντων, μία ελπίδα συνεννόησης βρε παιδί μου;
Μπορεί άραγε τελικά να κρατηθεί μία σχέση;
Ακόμα κι αν είναι από απόσταση;
Θα μου πεις, “καλά πλάκα μου κάνεις; Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στην ίδια πόλη, θα την παλέψουμε σε άλλη;”
Αν υπάρχουν τα παραπάνω, ναι!
Σίγουρα η απόσταση δυσκολεύει πολύ τα πράγματα και τα μπερδεύει. Δεν διαφωνώ. Και σίγουρα δεν μπορείς για πολύ καιρό μακριά από εκείνον που επέλεξες να είσαι μαζί του. Τον θέλεις κοντά σου, να περνάτε χρόνο μαζί, να πηγαίνετε εκδρομές, βόλτες, ακόμα και να τσακώνεστε και να φωνάζετε… αλλά μαζί και κοντά!
Επομένως η απόσταση σε εκνευρίζει, προκαλεί γκρίνιες, καυγάδες και ειδικά αν δεν ξέρεις και πώς να την διαχειριστείς, σου βγάζει και τα πιο.. “φονικά” σου ένστικτα!
Αλλά όλο αυτό είναι προσωρινό. Και το ξέρεις κι εσύ και το έτερον ήμισυ.
Αν υπάρχει συνεννόηση κι επικοινωνία όλα φτιάχνονται! Αυτό είναι κανόνας. Και μάλιστα πολύ σωστός!
Αν “ζυγίσεις” τα πράγματα –που λέμε- και βάλεις από την μία το πόσο σ’ αρέσει ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει, το πόσο καλά σε κάνει να νιώθεις, τις ωραίες στιγμές που ζείτε, ακόμα και το τι έχει περάσει ο ένας και τι ο άλλος για να καταλήξετε να είστε μαζί, και από την άλλη βάλεις την απόσταση, προς τα πού λες ότι θα γύρει η ζυγαριά;
Ναι σωστά απάντησες!
Όλα φτιάχνονται αν υπάρχει θέληση, κατανόηση και επικοινωνία!
Οπότε, αν είναι να φοβάστε κάτι, να φοβάστε την συναισθηματική απόσταση… ποτέ την χιλιομετρική!