Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Ο άνθρωπος είναι μία ολόκληρη μηχανή εξέλιξης.
Μαθαίνει μέσα από την χαρά, την λύπη, τον θρήνο, την απόγνωση, την επίκριση, την υποκρισία, την πληρότητα. Αυτά και άλλα τόσα καθιστούν κινητήριο μοχλό ώστε να εξελίσσεται στην κλίμακα της επίγνωσης, φάρος αυτογνωσίας.
Ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά ευάλωτος όταν κάποιος του μιλήσει προσβλητικά, τον κοροϊδεύει, τον ταπεινώνει στην νοημοσύνη του και ψυχικά.
Αυτομάτως ξεκινά ο μηχανισμός άμυνας, της επίθεσης, της ευθιξίας, της εκδίκησης.
Υπάρχει νοητική και συναισθηματική σύγχυση, αμφότερη.
Εκεί λοιπόν αποκαλύπτεται ο βαθμός αυτογνωσίας του. Σε ποιόν βαθμό, δηλαδή, ελέγχει την κατάσταση και με πόση ευγένεια αντιμετωπίζει και αντιμετωπίζεται. Παρ’όλο που επικρατούν η απογοήτευση και η αγανάκτηση, ο εγωισμός, ο θυμός, ακόμα και η πικρία, καλείται να παίξει σε αυτό το σκηνικό το παιχνίδι της ζωής του.
Προσοχή λοιπόν.
Μπορείς, χωρίς να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, να ανταποδώσεις.