Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου
Το ξυπνητήρι χτυπάει ακριβώς στις επτά όπως κάθε πρωί. Τα μάτια μου ανοίγουν με δυσκολία, το κλείνω και γυρνάω από την άλλη. Μα γιατί να ξυπνήσω τόσο πρωί σήμερα, σκέφτομαι ενώ με ξαναπαίρνει ο ύπνος. Είναι τόσο όμορφο το όνειρο που δεν θέλω να τελειώσει αλλά το κουδούνι της πόρτας δεν αργεί να με ξυπνήσει. Εκεί στέκονται δύο πανέμορφα, γλυκά κοριτσάκια που με μεγάλη μου έκπληξη παρακολουθώ να μου λένε μαγικά τα κάλαντα. Μειοψηφία αποτελούν πλέον παιδιά που λένε ολόκληρα και καθαρά τα κάλαντα, όχι για τα λεφτά που θα μαζέψουν αλλά γιατί βιώνουν την μαγεία των ημερών.
Ο καφές ετοιμάζεται και εγώ κάθομαι στο παράθυρο του σπιτιού μου και απολαμβάνω το λιγοστό χιονάκι που πέφτει. Το μαγγάλι στο απέναντι καφενείο είναι ήδη αναμμένο για τους εορτασμούς της παραμονής και της νέας χρονιάς που μπαίνει σήμερα το βράδυ. Την αγαπάω αυτήν την μέρα. Ο ήχος από τα κάλαντα, η χαρά στα μάτια των παιδιών που περιμένουν τον άγιο Βασίλη, οι βόλτες στα μαγαζιά, οι επισκέψεις στα κομμωτήρια, η μυρωδιά του κρέατος όπου και να βρεθείς ακόμα και κείνοι οι μουσικοί του δρόμου που χαρίζουν παραδοσιακές μουσικές στους περαστικούς.
Τις σκέψεις μου σταματάει μια παιδική φωνούλα που φωνάζει «μαμά» από το διπλανό δωμάτιο. Είναι ο γιος μου που μόλις ξύπνησε. Το δικό μου χριστουγεννιάτικο θαύμα. Δεν υπάρχει καλύτερη καλημέρα από αυτήν. Κάπως έτσι οι σκέψεις της μαμάς σταματάνε και αρχίζει το παιχνίδι, οι ετοιμασίες, οι βόλτες και η ένταση της παραμονής της Πρωτοχρονιάς έχοντας ένα παιδί και ένα τραπέζι σε όλη την οικογένεια το βράδυ.
Αποφάσισα φέτος να το κάνω εγώ το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Να ετοιμάσω μια γιορτή όπως την ονειρεύομαι, γεμάτη όμορφες γεύσεις, μουσικές, χαμόγελα και αγάπη. Ήθελα να αποφύγω εκείνη την μιζέρια και τον απολογισμό του απογεύματος. Κάθε χρόνο με πιάνει μια μελαγχολία και μια τάση για απολογισμό αυτήν την μέρα, κάπου στις απογευματινές ώρες της, εκεί που χαλαρώνουν όλα. Με πιάνει μια τάση να βρω τα λάθη μου, να δω ποιους ανθρώπους κέρδισα και ποιους έχασα από την ζωή μου, να αναπολήσω τις στιγμές που πέρασαν και πολλές φορές να κλάψω στην σκέψη τους.
Φέτος όμως τα δεδομένα άλλαξαν. Πρωτοχρονιά σημαίνει ανανέωση. Σημαίνει μια ευκαιρία να τα κάνεις όλα από την αρχή. Μια ευκαιρία να δείξεις την αγάπη σου, να συγχωρέσεις, να ζητήσεις και εσύ συγνώμη, να ενώσεις την οικογένεια, να περάσεις καλά με τους φίλους σου. Πρωτοχρονιά σημαίνει πατάω το delete και κάνω ένα restart. Γιατί όλοι το έχουμε ανάγκη και δεν υπάρχει καλύτερη μέρα να το κάνουμε.
Καλή χρονιά λοιπόν και από μένα!
Σε όλους εσάς που μας εμπιστεύεστε, που μας διαβάζετε και μας αγαπάτε!
Σε όλα τα μέλη αυτής της ομάδας του Love Letters!
Στις οικογένειες μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε!
Άγιε Βασίλη, μην μας ξεχάσεις!
Υγεία στείλε, σε όλους μας!