Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Ήρθες ένα βράδυ ξαφνικά. Εκεί που η καρδιά μου ήταν άδεια ήρθες και τη γέμισες ελπίδα και φως. Με πήρες από το χέρι και με πήγες μακριά. Κάπου άγνωστα για μένα. Ήθελες να μου δείξεις έναν άλλο κόσμο. Ήθελες να με βάλεις στο δικό σου κόσμο.
Μου άρεσε εκεί που με πήγες. Θα θελα να μείνω για πάντα εκεί πέρα.
Ήταν όλα τόσο όμορφα και ιδανικά. Λες και ζούσα σε ένα όνειρο που δεν ήθελα ποτέ να ξυπνήσω από αυτό.
Σε αγγίζω, σε φιλάω…Χάνομαι στην αγκαλιά σου. Σε θέλω. Φαίνεται να σε έχω ερωτευτεί.
Δε σε ξέρω καλά, δε ξέρω ποιός είσαι ακόμα και τι θες από μένα. Δε ξέρω τι ψάχνεις στη ζωή σου και τι γυρεύεις από τη δική μου.
Δε ξέρω αν ήρθες με σκοπό να φύγεις πάλι ή αν ήρθες για να μείνεις.
Δε ξέρω πόσο θέλεις να μείνεις, αλλά μιας και το φερε η κουβέντα πες μου. Ήρθες σαν επισκέπτης στη ζωή μου ή ήρθες για να εγκατασταθείς;
Τα μάτια σου μου μαρτύρησαν ότι δε πρόλαβες να μου πεις.
Μείνε λοιπόν. Για να θυμηθούμε μαζί αυτό που λέγεται έρωτας και να τον ζήσουμε όπως του αρμόζει.