Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Πάνε μόλις λίγες μέρες που έφυγες αλλά δε περιμένω πως θα ξανάρθεις. Δε θα είσαι ποτέ ξανά δικός μου. Πάντα ήσουν απόλυτος σε ότι έλεγες. Αφού είπες το τέλος θα είναι οριστικό.
Από την αρχή της σχέσης μας ποτέ δεν είπες μεγάλα λόγια, ποτέ δεν έταξες τον ουρανό και τ’ άστρα. Ήσουν πάντα μετρημένος και κατασταλαγμένος στο τώρα. Σε αυτά που έλεγες και έκανες. Μου λεγες θα είμαι μαζί σου για όσο πάει κι έτσι έγινε. Το ξεκίνησες, το προσπάθησες, το έφτασες μέχρι εκεί που μπόρεσες και όταν πια δεν είχες τίποτ’ άλλο να προσφέρεις μου το είπες και έφυγες. Ούτε ψέματα, ούτε υποκρισία.
Κύριος ήρθες, κύριος έφυγες. Άντρας παλιάς κοπής. Ντόμπρος και ξεκάθαρας. Τα τιμάς τα παντελόνια που φοράς. Αυτό θαύμασα σε σένα. Αυτό με γοήτευσε.
Σπάνιος και ξεχωριστός που ήξερες πως να εισβάλεις στη καρδιά και το μυαλό κάποιου.
Σε αγάπησα.
Σε καμάρωνα γι αυτό που είσαι και σε ήθελα στη ζωή μου για πάντα. Για πάντα όμως δε κρατάει τίποτα, ούτε η ίδια η ζωή. Όλα από κάπου ξεκινάνε και κάπου, κάποτε τελειώνουν.
Πονάω πολύ που πρέπει να ζω πλέον χωρίς εσένα, τουλάχιστον όμως χαίρομαι που το έζησα. Χαίρομαι που σε έζησα. Αυτό μου φτάνει κι ας μην ήταν ποτέ αρκετός ο χρόνος μαζί σου.