Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Κουράστηκα στο είπα;
Κουράστηκα να δίνω μάχες που τις ξέρω μόνο εγώ.
Κουράστηκα να σου μιλάω και να μην είσαι εδώ.
Κουράστηκα να κλείνω την πόρτα σε κάθε επίδοξο αντικαταστάτη, επειδή δεν είσαι εσύ.
Κουράστηκα να τους συγκρίνω όλους με το απόλυτό σου και να βγαίνουν φυσικά ελλειπείς.
Κουράστηκα.. στο είπα;
Τι ανάγκη έχεις εσύ, μου είχες πει κάποτε.
Την στιγμή που η μεγαλύτερη δύναμή μου, ήσουν εσύ.
Η δύναμη και η αδυναμία μου.
Κι εσύ βλάκα, ψάχνεις στις σκιές φαντάσματα.
Κι εσύ βλάκα, ρωτάς γιατί δεν φεύγω.
Κι εσύ βλάκα, μας χαραμίζεις σε διαδρομές περαστικές.
Κι εσύ βλάκα, κέρδισες να μη θέλω πια να σε κοιτώ..
Περπάτα εσύ εκεί, στις περαστικές σου.. κι άσε με εμένα στη γωνιά μου, εκεί που δεν αντέχεις πια να γυρίσεις.
Βλάκα (μου)!