Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος
Και στο τέλος της μέρας, με ρωτάς τί έμεινε..
Θα σου πω λοιπόν τι έμεινε, τουλάχιστον σε εμένα.
Δεν ξέρω αν ποτέ το έχεις γευτεί, όμως είναι αυτή η περίεργη, πικρογλυκόξινη γεύση της αγάπης, που μετά από όλες αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι και τα τρελά όνειρα της νύχτας, την νιώθεις!
Όχι, δεν εννοώ όταν κλείσεις τα μάτια, πριν εννοώ. Την ώρα που ξαπλώνεις στο μαξιλάρι σου, μέ ένα ακόμα αγκαλιά και σκέφτεσαι πόσο ωραία είναι όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα.. και πόσο τυχερός νιώθεις που επιτέλους ξέρεις πώς είναι, κι έρχεται το πρωινό ξύπνημα να σε προσγειώσει στην πραγματικότητα. Η στιγμή που συνειδητοποιείς πως όλα αυτά τα όμορφα που ένιωσες λίγο πριν σε πάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια πανέμορφη μεν, μονόπλευρη δε, φανταστική ιστορία αγάπης..
Μια ιστορία αγάπης, που σου άφησε αυτή ακριβώς την πρικρογλυκόξινη γεύση..
Αυτό λοιπόν έμεινε σε εμένα.. αυτή η περίεργη γεύση..
Υ.Γ. Κι αν με ρωτούσες, αν ήξερα την κατάληξη μας, αν θα γύριζε ο χρόνος πίσω, τι θα άλλαζα, τίποτα απολύτως θα σου απαντούσα!