Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου
«Συγχώρεσε με, ξέχνα τα όλα και πάμε μαζί παρακάτω.
Αφού με αγαπάς και σ αγαπάω, δεν γίνεται να χαθούμε από ένα λάθος.
Θα μπορούσες κάλλιστα στην θέση μου να ήσουν εσύ.
Σκέψου το και ξαναμιλάμε αύριο.»
Αυτά ήταν τα λόγια σου πριν κλείσω την πόρτα πίσω σου χθες το βράδυ.
Με πυροβόλησες με τις πράξεις σου, με μαχαίρωσες με τις δικαιολογίες σου, με σκότωσες με την απαίτηση σου να σε συγχωρήσω και έτσι απλά σηκώθηκες και έφυγες. Με άφησες να σκεφτώ αλλά στην πραγματικότητα δεν άντεχες να ακούσεις την απάντηση. Δεν άντεχες να ακούσεις από το στόμα μου πόσο σε μισώ για όλο αυτό που με υποχρεώνεις να βιώσω και για όλα τα ψέματα που μου αραδιάζεις τόσο καιρό.
Και τώρα τι; Επειδή το ομολόγησες, απαλλάσσεσαι λόγω προηγούμενου έντιμου βίου; Δεν είμαι δικαστήριο εγώ, καρδιά μου.
Αλλά τι λέω; Αφού ποτέ δεν προσπάθησες να με καταλάβεις.
Είναι η απλότητα του αντρικού σου μυαλού που δεν σου το επιτρέπει. Όπως όμως και ο αντρικός σου εγωισμός δεν θα σου επίτρεπε να με συγχωρούσες αν ήμουν εγώ στην θέση σου.
Γιαυτό θεωρείς ότι και εγώ, δεν σε συγχωρώ από εγωισμό και ότι κάνω την δύσκολη για να σε δω να ταπεινώνεσαι μπροστά μου και μετά θα είναι όλα καλά.
Λάθος αγάπη μου. Κάνεις για άλλη μια φορά, λάθος.
Βλέπεις τα πράγματα επιφανειακά, αποστειρωμένα και πλαστικά.
Με πρόδωσες και αυτό δεν αλλάζει. Έχασα αυτό που κρατάει κάθε σχέση και αυτό που ενώνει περισσότερο από όλα τα άλλα δυο ανθρώπους.
Έχασα την εμπιστοσύνη μου.
Την εμπιστοσύνη μου σε σένα, την εμπιστοσύνη μου στο φύλο που αντιπροσωπεύεις, την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Είναι τόσος απλός ο συλλογισμός που πλημμυρίζει το κεφάλι μου. Αφού με πούλησες εσύ που είχα πάνω από όλους, γιατί όχι και όλοι οι άλλοι;
Μήπως τώρα συνειδητοποιείς τι κακό έχει κάνει στην ψυχή μου αυτό το λάθος της στιγμής; Δεν με ενδιαφέρει ποιος φταίει, ούτε οι χαζές δικαιολογίες που σκόρπισες στα αυτιά μου και γέμισαν μαχαιριές την καρδιά μου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο κουμπί να σβήνει την αγάπη μου για σένα, αλλιώς θα το είχα πατήσει ήδη. Ναι θα μου λείψεις και θα σ αγαπάω αλλά ποτέ τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Όσο και αν μέσα μου θέλω να σε συγχωρήσω, δεν γίνεται.
Χάθηκε η εμπιστοσύνη, τέλειωσε η σχέση. Ράγισε το γυαλί, δεν ξανακολλάει.
Γιατί η καρδιά, αγάπη μου είναι γυάλινη, όχι πλαστική σαν την δικιά σου λογική.
Άσε με, λοιπόν, ήσυχη να μαζέψω ότι κομμάτια που μου απέμειναν, μπας και καταφέρω να προχωρήσω παρακάτω.
Με μείωσες ως γυναίκα, μην με μειώνεις και ως άνθρωπο.
Καλή ζωή με λιγότερα λάθη που σκοτώνουν ψυχές ανθρώπων!
