Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Όταν για άλλους είναι απλά μια σχέση, για μένα είναι η δεύτερη οικογένεια που διαλέγεις. Είναι εκείνη η τρισύλλαβη λέξη που περικλείει όλα τα συναισθήματα που μπορείς να εκφράσεις με μια μόνο ματιά. Όλα τα παράπονα που μπορείς να της προσάψεις. Όλα τα κομπλιμέντα που μπορεί να ακουστούν και όλα τα πονηρά λόγια που δε μπορείς να πεις με τόση άνεση σε κανέναν.
Είναι η λέξη που χωράει όλα τα σ’ αγαπώ του κόσμου, που μπορεί να μην ειπωθούν ποτέ αλλά οι πράξεις θα στα δείξουν. Είναι τόσο δα μικρή στο άκουσμά της αλλά τόσο σημαντική και σπάνια στις μέρες μας.
Η φιλία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Προστατεύεται, χτίζεται μέρα με τη μέρα και φωλιάζει, εδραιώνεται όταν βρει πρόσφορο έδαφος και μένει, ανθίζει και δημιουργεί κλαδιά για να αντέξει.
Μοιράζεται και όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται. Είναι αμφίδρομη και όταν συμβαίνει αυτό προχωράει, αντέχει και θεριεύει. Μέσα της μαθαίνεις τον εαυτό σου σα φίλο και γεννιέσαι από την αρχή. Έχει μέσα της χαρά, γέλιο και ζωή αλλά και δύσκολες στιγμές, ανασφάλειες και λάθη.
Θέλει θάρρος, τόλμη, επιμονή και υπομονή να τη κρατήσεις. Θέλει πείσμα, θέληση καλή και γερό στομάχι για να περάσεις μαζί της την απέναντι όχθη. Χρειάζεται επικοινωνία, σταθερή και ουσιαστική, όχι ψεύτικη και περιττή, και τότε μένει, μένει και αξίζει.
Η πορεία της μπορεί να μην είναι πάντα μια ευθεία γραμμή, να έχει σκαμπανεβάσματα, φουρτούνες και ανηφόρες, αλλά ο καλός ο καπετάνιος μπορεί να κρατήσει το τιμόνι σταθερό. Τίποτα δε κατακτιέται χωρίς κόπο και εμπόδια, τίποτα δε στεριώνει και δε γιγαντεύει αν δε περάσει από χίλια κύματα.
Ελευθερία λέγεται αλλιώς η φιλία, ελευθερία με αγάπη μαζί. Όταν αυτά τα δύο συνυπάρξουν στην ίδια πρόταση, η λέξη φίλος γίνεται αυτόματα «αδερφός» από άλλη μάνα. Δε χρειάζονται λόγια πολλά για τη σημασία της, μόνο έργα και έτσι, από μόνη της ελπίζει για ένα αύριο γεμάτη από αυτή.