Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί αγαπάς τη θάλασσα;
Για το γαλάζιο της χρώμα;
Για τα δροσερά νερά της;
Για τον πλούτο ζωής που έχει στα σπλάχνα της;
Πιστεύεις πως ξέρεις τα μυστικά της;
Ξέρεις τις ιστορίες της;
Γνωρίζεις τα πάθη της;
Γνωρίζεις πόσους έχει ερωτευθεί και τους κατάπιε;
Έμαθες ποτέ ποια είναι η μεγάλη της αγάπη;
Κατάλαβες ποτέ τι αισθάνεται όταν τη βλέπεις «λάδι»;
Κατάλαβες ποτέ τι την έχει πειράξει και είναι φουρτουνιασμένη;
Σου έδειξε εκείνη αν σε αγαπάει;
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως ακόμα κι όταν είναι γαλήνια και αφήνεις το σώμα σου στην αγκαλιά της, μπορεί να σε πάρει «στα βαθιά»;
Όχι, ποτέ!
Κανείς δεν ξέρει!
Κανείς δεν κατάφερε ποτέ να μάθει.
Σε κανέναν δεν άνοιξε τα βάθη της για να τη γνωρίσει.
Μόνο σε εκείνους που τους άρπαξε και τους έκρυψε βαθιά μες την καρδιά της και ποτέ κανείς δεν έμαθε για εκείνους.
Γιατί;
Γιατί η θάλασσα είναι γένους θηλυκού.
Γιατί η θάλασσα είναι γυναίκα.
Γιατί η θάλασσα είναι ένα μυστήριο που κανείς δεν κατάφερε να λύσει.
Την αγαπάς χωρίς να τη μάθεις ποτέ!
Γιατί η θάλασσα και η γυναίκα δεν μαθαίνοντα, απλά αγαπιούνται!