Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.
Και τι είναι η αγάπη τελικά;
Είναι εκείνη η αγκαλιά που κλείστηκες μέσα της όταν σε έπιασαν οι μαύρες σου.
Είναι εκείνο το χάδι που αισθάνθηκες στο μάγουλό σου τις μέρες εκείνες που είχες πυρετό.
Είναι εκείνο το τηλεφώνημα που έκανε χωρίς να το περιμένεις για να δει αν είσαι καλά..
Είναι εκείνο το αληθινό “μου λείπεις” που σπάει κόκαλα και ανασταίνει τους νεκρούς.
Αγάπη είναι εκείνο το άγγιγμα που διαπέρασε το κορμί σου σαν ηλεκτρισμός μέχρι τις ρίζες της κεφαλής σου και σε άφησε μουδιασμένο με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη.
Η αγάπη δεν ορίζεται, δεν τη βρίσκεις στο τώρα ούτε στο χθες.
Δεν κολλάει ούτε σε μέλλοντες ούτε σε παρελθόντες χρόνους.
Δεν έρχεται και παρέρχεται, γιατί δε της ταιριάζει να ευτελίζεται σε χέρια που είναι ανίκανα να τη διαχειριστούν.
Είναι εδώ στο τώρα, στη στιγμή, στον ενεστώτα.