Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου
Κρύα βραδιά η αποψινή, κρύα και η ψυχή μου! Όσο κι αν χορεύουν οι φλόγες της φωτιάς στο τζάκι, εγώ νιώθω παγωμένη. Σηκώνομαι παίρνω το μπουκάλι με το κονιάκ και γεμίζω το ποτήρι μου. Στο τηλέφωνό μου, ακούγεται η φωνή της Τζένης Βάνου, σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω κι όταν τελειώσει το ποτό δεν ξέρω τι θα γίνω! Με το ποτήρι στο χέρι, ξανακάθομαι στον καναπέ και πίνω μια γερή γουλιά.
Νιώθω να καίγομαι μα δεν είναι απ΄το ποτό. Απ’τη θύμηση τη δική σου είναι και πάλι. Στο νου μου, παίζουν σαν ταινία ξανά και ξανά όσα ζήσαμε, όσα είπαμε, όσα συνέβησαν και πάλι βασανίζομαι. Τόσο καλός ηθοποιός ήσουν λοιπόν. Κρίμα, χαμένο ταλέντο! Κι εγώ πάντα να βρίσκω δικαιολογίες για τις απουσίες σου. Για τις αμέτρητες σιωπές σου, να περιμένω ένα τηλεφώνημα που δεν ερχόταν. Μια απάντηση στα μηνύματά μου.
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε δικαιολογήσω στη μοναξιά μου, με σκέψεις του τύπου θα έχει δουλειά δεν μπορεί θα πάρει όταν μπορέσει. Και τα διαστήματα της σιωπής μεγάλωναν, μαζί και η απόσταση. Μα όταν έφερνα το πρόσωπό σου μπροστά μου, τα μάτια σου, το βλέμμα σου, το χάδι σου, με έπειθα πως ότι νιώθαμε ήταν αληθινό. Κάθε φορά που έφευγες, έπαιρνες ένα κομμάτι της ψυχής μου μαζί σου. Κι εγώ η χαζή, ένιωθα πως άφηνες κι ένα δικό σου πίσω μαζί μου. Μέχρι την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν. Τόσο λάθος έκανα λοιπόν; Μπορεί η καρδιά να γελαστεί τόσο; Και μου λείπεις γαμώτο, κι αναρωτιέμαι πως γίνεται να μην σου λείπω κι εγώ! Αφού θυμάμαι τα μάτια σου δακρυσμένα και τα χέρια σου να σφίγγουν το κορμί μου
Αδειάζω το ποτήρι μου και βράζω από θυμό. Μάτια που κλαίνε, μην τα πιστεύεις λένε. Μα εγώ τα πίστεψα αυτά τα δάκρυα, τα σκούπισα με τα τρεμάμενα χείλη μου και κράτησα το αγγελικό σου πρόσωπο στα δυο μου χέρια. Για να σε παρηγορήσω, ενώ η δική μου ψυχή ράγιζε σαν καθρέφτης που με τα βίας προσπαθούσα να κρατήσω σταθερό στη θέση του!
Τα πάντα θα έκανα για εσένα, θα σε περίμενα το ορκίζομαι, φτάνει να το έλεγες. Τίποτα δεν ξεστόμισες όμως, με άφησες να αναρωτιέμαι, μέχρι που πια δεν είχε νόημα. Ξαναγεμίζω το ποτήρι μου και το σηκώνω ψηλά! Στην υγειά σου λοιπόν. Όπου κι αν βρίσκεσαι , ότι κι αν κάνεις, κι ας μην σου λείπω, κι ας μην με σκέφτεσαι, δεν πειράζει! Εμένα θα μου λείπεις πάντα κι ας μην το μάθεις ποτέ!