Εκεί που με σκόρπισα, εκεί με ξέχασα..

February 13, 2020
2 Mins Read
34 Views

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Δε θυμάμαι να με ρώτησε κανείς. Δε θυμάμαι αν είχα την επιλογή ή όχι. Δε θυμάμαι τίποτα που να αποδεικνύει αν ήταν από την ώρα που γεννήθηκα, την ώρα που με μύρωναν οι μοίρες , ή αν έγινε στη πορεία καθώς μεγάλωνα.
Τίποτα δε θυμάμαι από όλα αυτά. Όλα έγιναν μονομιάς. Σα να με ονόμασαν κλαδί που πάνω του ακουμπούσαν όλων των ειδών οι φυλλωσιές. Σα να ήμουν στήριγμα για κάθε πουλί που πετούσε, σαν αποκούμπι για κάθε ένα περαστικό, κουρασμένο παλιάτσο που έψαχνε από κάπου να πιαστεί.
Και όμως, δε λύγισα στιγμή. Δε κουράστηκα ποτέ. Μόνο μετάνιωσα που δέχτηκα πολλούς. Που φώλιασαν στη ράχη μου, εκατοντάδες χιλιάδες πουλιά και άνθρωποι, που δεν είχαν να αφήσουν τίποτα. Μήτε λίγο κρασί, για ευχαριστώ.
Υποδύθηκα όμως γέλιο στο πέρασμά τους, από αυτό το ψεύτικο, το μουντό και άχρωμο που δεν είχε τίποτα να προσφέρει σε κανέναν. Υποκρίθηκα λύπη, για να μη τους απογοητεύσω, θυμό μη τυχόν και φύγουν μακριά, ενώ άξιζαν να βρεθούν χιλιόμετρα μακριά μου.
Υποκρίθηκα κλάμα, δάκρυα, για να τους κάνω να νοιώσουν, καλά ξέροντας πως δεν πονούν μονάχα εκείνοι, αλλά και άλλοι που καλύπτουν το πόνο τους με γέλιο.
Ξεστόμισα λόγια που δεν εννοούσα και λέξεις που έβγαιναν αβίαστα, σα τρεχούμενο νερό από κάποια ορεινή πηγή, που δε στερεύει ποτέ.
Με τον καιρό όμως έγινα σκληρή. Πέτρα ολόκληρη. Βράχος ακλόνητος και ακούραστος, χωρίς να μπορεί να με κουνήσει κανείς. Άτρωτη, χωρίς να μπορεί να με αγγίξει τίποτα. Ξέχασα να ζητώ, να χρειάζομαι, να έχω ανάγκη και εγώ ,από κάποιον να πιαστώ. Ξέχασα τι θα πει λαμβάνω και έμαθα μόνο να δίνω. Έμαθα να χτυπιέμαι από αέρα και φουρτούνες της ζωής και να μένω ακόμα εκεί, ακούνητη και αλώβητη σα να μη πέρασε από πάνω μου κανείς.
Μέχρι που ξέχασα να μεγαλώνω. Ξέχασα να μετρώ τα χρόνια, τις ώρες, τα δευτερόλεπτα. Ξέχασα να μετρώ τι έδωσα και τι πήρα πίσω, και έτσι η ζωή, άρχισε να μου χαμογελά, μέρα με τη μέρα, σα να ήξερε πως ο εαυτός μου, θα ήταν ο μόνος που δε θα με εγκαταλείψει ποτέ.
Γι αυτό πιστέψτε στον εαυτό σας, και στη δύναμη που κρύβετε μέσα σας, γιατί είναι ο μοναδικός που θα σας κάνει να πάτε παρακάτω.

Exit mobile version