Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Καλημέρα!!
Ξέρεις είναι εκείνοι οι απίθανοι τύποι, κριτές των πάντων.
Άμεμπτοι, αλάνθαστοι κι αμόλυντοι έχουν το δαχτυλάκι τους μονίμως δείχνοντας τον “στόχο” μόνο που δεν τολμούν ποτέ να σταθούν απέναντι στον καθρέφτη τους.
Δεν τολμούν γιατί ξέρουν πως αν κοιτάξουν την αλήθεια τους, θα βρουν τα δικά τους κενά, τα δικά τους λάθη, τα δικά τους μικρόψυχα εγκλήματα, αυτά που αποφάσισαν να κάνουν αποδίδοντας μια ιδιότυπη δικαιοσύνη που αφορά μόνο τους άλλους και ποτέ τον εαυτό τους.
Κι εσύ ξέρεις πως έκανες λάθη.
Ξέρεις πως θα τα πληρώσεις. Ξέρεις όλα εκείνα που δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει κι ας έγιναν.
Και θα καθίσεις, θα κάνεις μια βουτιά μέσα σου και θα τα βρεις με τον εαυτό σου.
Θα σε μαλώσεις, θα πληρώσεις και θα πας παρακάτω.
Με εκείνους τους άλλους όμως..;
Εκείνους τους κριτές των πάντων;
Ξέρεις κάτι;
Μην ασχοληθείς καν..
Άστους να κρίνουν, άστους στα μεγάλα λόγια τους και στην κατηφόρα τους.
Ξέρεις πως πληρώνεις ότι κάποτε τους άφησες να μπούνε στην ζωή σου. Τους έδωσες χώρο και χρόνο κι αυτό δεν το άντεξαν.
Θα σου πουν πολλά, θα επιδείξουν την κενή ανωτερότητά τους, όμως στο τέλος της μέρας, κοίτα γύρω σου..
Έχεις ένα “σ’αγαπώ”;
Έχεις μια αγκαλιά;
Έχεις εκείνους που θες;
Έχεις ότι χρειάζεσαι για να είσαι καλά.
Και για εσάς αγαπημένοι κουνοδαχτυλάκιδες της ζωής μας.. κάντε μας μια χάρη και βγάλτε το σκασμό.
Δικαίωμα να μιλήσετε θα έχετε όταν θα έχετε περπατήσει την δική μας διαδρομή.
Δικαίωμα να κρίνετε θα έχετε όταν θα έχετε ζήσει το ταξίδι μας. Όταν θα έχετε μετρήσει τα σημάδια της ψυχής μας, όταν έχετε δώσει μάχες με τους φόβους, με τον πόνο, με τις αμφιβολίες.
Όταν θα έχετε μετρήσει ένα ένα τα βήματα της ζωής μας και θα τα έχετε περπατήσει.
Μέχρι τότε… μπορείτε να λέτε ότι θέλετε, μόνο εφόσον σταθείτε απέναντι στον καθρέφτη σας κι εκείνος σας απαντήσει πως είστε ΚΑΘΑΡΟΙ..
Μέχρι τότε… αφήστε εμάς τους “λίγους” να ζούμε στα λάθη μας και να γκρεμοτσακιζόμαστε σε αυτά.
Αν μη τι άλλο, κι εσείς ένα λάθος μας είστε και θα το πληρώσουμε.
Αλλά θα είστε πάντα αυτό.. το λάθος μας.
Κι εμείς, θα κλείνουμε τις νύχτες μας μ’ ένα “σ’αγαπώ κι απόψε” στους ανθρώπους μας και θα ξεκινάμε με μια “καλημέρα.. είμαι εδώ και σήμερα” στους ολόδικούς μας ανθρώπους.
LoveLetters