Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
Όποιος σε γνωρίζει καλά, μπορεί και να σε πληγώσει λένε. Όποιος μάθει την αχίλλειο πτέρνα σου, κρατάει στα χέρια του ένα όπλο που μπορεί ανά πάσα στιγμή να στρέψει εναντίον σου. Όποιος καταφέρει να σε κάνει να αφεθείς, σε κάνει ισόβιο δέσμιό του.
Πάντα να κρατάς κάτι και για σένα, λένε. Ποτέ μην εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια, λένε. Και πες πες, μας έκαναν να φοβόμαστε και τη σκιά μας, να φοβόμαστε μην ανοιχτούμε και μας προδώσουν, να φοβόμαστε μην δείξουμε την αλήθεια μας και μας πληγώσουν.
Μας έκαναν μια κοινωνία ανθρώπων που αποφεύγουμε κάθε τι αληθινό, κάθε τι ουσιαστικό, κάθε τι ανθρώπινο. Μας έκαναν να επιλέγουμε τα γρήγορα, τα επιδερμικά, τα ανούσια, αυτά που τελειώνουν αναίμακτα…
Πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα! Όλοι παραπονιούνται για το ότι δεν βρίσκουν το απόλυτο, το ειλικρινές, το δυνατό και αμέσως μετά συνειδητά ή ασυνείδητα επιλέγουν το περίπου, το λίγο, το επιφανειακό. Επιλέγουν το εύκολο, γιατί φοβούνται το βαθύ, το από καρδιάς.
Επιλέγουν το βόλεμα, γιατί το ν’ αγγίξεις ένα σώμα, είναι εύκολο κι απλό, θέλει όμως τόλμη και μαγκιά ν’ αγγίξεις μια ψυχή, να την χαϊδέψεις μ’ όλες τις πληγές που κουβαλάει, μ’ όλο το φορτίο που τη βαραίνει. Θέλει δύναμη και τσαμπουκά, ν’ ανοίξεις τα χαρτιά σου και να πεις “αυτός είμαι”, θέλει κότσια το αληθινό και λίγοι τα έχουν.
Σχέσεις για να ξεφύγουν απ’ τη μοναξιά, σχέσεις για να σπάνε τη ρουτίνα, σχέσεις για να λένε πως κάπου ανήκουν… Κι έρχονται κάτι εξαιρέσεις να ταράξουν τα νερά, έρχονται δυο ζευγάρια μάτια που όταν κοιτιούνται κοιτάνε ψυχές κι όχι πρόσωπα, έρχονται δυο χέρια που όταν αγγίζονται, ενώνονται καρδιές.
Έρχονται αυτές οι εξαιρέσεις να μας δείξουν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει, πως υπάρχει ακόμη ελπίδα, πως δεν ξεψύχησαν όλα τα όμορφα.
Έρχονται κάτι εξαιρέσεις να δείξουν τι θα πει σχέση, τι θα πει εμπιστοσύνη, τι θα πει αγάπη. Έρχονται να δείξουν πως οι άνθρωποι δεν γίνονται ένα όταν κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, όταν ενώσουν τα χείλη τους, όταν μοιραστούν λίγες στιγμές.
Έρχονται να δείξουν πως οι άνθρωποι γίνονται ένα όταν καταφέρουν να σταθούν γυμνοί ο ένας απέναντι στον άλλο, γυμνοί από φόβους, γιατί κι αυτούς τους μοιράστηκαν και μαζί τους σκότωσαν. Γιατί είναι και κάτι μαζί, που δίνουν πραγματική υπόσταση στη λέξη μαζί. Είναι και κάτι μαζί, εξαίρεση σε τούτο τον πεζό κόσμο.