Γράφει η Μαρία Αρφαρά
Άραγε οι άνθρωποι αλλάζουν; Πρέπει να πονέσουν ή να αγαπηθούν πολύ για να αλλάξουν.
Ο έρωτας μπορεί να σε μεταμορφώσει. Από μελαγχολικός μπορείς να γίνεις χαρούμενος αλλά και αντίστροφα. Η πραγματική αγάπη σου δίνει ώθηση για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Έρωτας με τον οποίο γίνεσαι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού σου είναι μια φυλακή κι εσύ καταδικασμένος να ζεις στη δυστυχία και στη μιζέρια.
Επιπρόσθετα, γεγονότα που μας έχουν πικράνει από τη συναναστροφή μας με διάφορους ανθρώπους είναι φυσικό να μας αλλάξουν. Αν έχεις προδοθεί, αν έδωσες τα πάντα και εισέπραξες αχαριστία πώς είναι δυνατόν να μην αλλάξεις; Όπως κι εγώ! Είμαι αυτή που πια δεν αναγνωρίζεις!
Το βλέμμα μου από αθώο αντικαταστάθηκε σε επικριτικό και καχύποπτο. Το χαμόγελό που πάντα προσέφερα απλόχερα, πλέον είναι συγκρατημένο.
Δεν θα χαρίσω σε κανέναν τον χρόνο μου αν ο άλλος δεν είναι πρόθυμος να μου χαρίσει λίγο από το δικό του.
Θα σταματήσω να σε στηρίζω αν αντιληφθώ ότι θες μόνο να παίρνεις και όχι να δίνεις. Κι αυτό δεν είναι δείγμα ενός εγωιστή ανθρώπου αλλά ενός ευαίσθητου ατόμου που κουράστηκε να προσπαθεί χωρίς καμία ανταπόκριση. Για αυτό ξέχνα τον παλιό μου εαυτό.
Τον έχω αποχαιρετήσει προ πολλού και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που συνέβαλαν σε αυτό!
Ο έρωτας μπορεί να σε μεταμορφώσει. Από μελαγχολικός μπορείς να γίνεις χαρούμενος αλλά και αντίστροφα. Η πραγματική αγάπη σου δίνει ώθηση για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Έρωτας με τον οποίο γίνεσαι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού σου είναι μια φυλακή κι εσύ καταδικασμένος να ζεις στη δυστυχία και στη μιζέρια.
Επιπρόσθετα, γεγονότα που μας έχουν πικράνει από τη συναναστροφή μας με διάφορους ανθρώπους είναι φυσικό να μας αλλάξουν. Αν έχεις προδοθεί, αν έδωσες τα πάντα και εισέπραξες αχαριστία πώς είναι δυνατόν να μην αλλάξεις; Όπως κι εγώ! Είμαι αυτή που πια δεν αναγνωρίζεις!
Το βλέμμα μου από αθώο αντικαταστάθηκε σε επικριτικό και καχύποπτο. Το χαμόγελό που πάντα προσέφερα απλόχερα, πλέον είναι συγκρατημένο.
Δεν θα χαρίσω σε κανέναν τον χρόνο μου αν ο άλλος δεν είναι πρόθυμος να μου χαρίσει λίγο από το δικό του.
Θα σταματήσω να σε στηρίζω αν αντιληφθώ ότι θες μόνο να παίρνεις και όχι να δίνεις. Κι αυτό δεν είναι δείγμα ενός εγωιστή ανθρώπου αλλά ενός ευαίσθητου ατόμου που κουράστηκε να προσπαθεί χωρίς καμία ανταπόκριση. Για αυτό ξέχνα τον παλιό μου εαυτό.
Τον έχω αποχαιρετήσει προ πολλού και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που συνέβαλαν σε αυτό!