Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
Μη με ρωτάς τι θέλω. Μη με ρωτάς τι θα ήταν για μένα το ιδανικό. Μην με ρωτάς πώς θα φανταζόμουν το τέλειο. Δεν θα ζητήσω ποτέ, τίποτα παραπάνω απ’ όσα θέλεις να μου δώσεις.
Όχι γιατί δεν θέλω το παραπάνω, όχι γιατί τα λίγα μου αρκούν, όχι γιατί συμβιβάζομαι απλά για να μη σε χάσω, αλλά γιατί τα συναισθήματα γεννιούνται μωρό μου, δεν ζητιανεύονται.
Δεν είμαι εδώ ούτε για να ταράξω την ηρεμία σου, ούτε για να αφοπλίσω την ελευθερία σου, ούτε για να σε στριμώξω σε κουτάκια. Δεν είμαι εδώ ούτε για να αντιστρέψω την πορεία σου, ούτε για να στενέψω τα μονοπάτια που διάλεξες, ούτε για να σε αλλάξω.
Είμαι εδώ γιατί το θέλω και θα παραμείνω για όσο το θέλεις.
Θέλω να είσαι εδώ, για όσο θέλεις να είσαι. Θέλω να είσαι εδώ με τον τρόπο που θέλεις κι όσο μου αρκεί, θα σου κρατώ το χέρι. Δεν υπάρχουν διασφαλίσεις για το αύριο. Δεν υπάρχουν συμβόλαια κι υπογραφές.
Υπάρχει μόνο αυτό που νιώθεις, υπάρχει μόνο αυτό που νιώθω, για όσο…
Μη με ρωτάς για το μετά, ποιος το γνωρίζει αλήθεια; Βήμα το βήμα χτίζονται οι σχέσεις και το επόμενο βήμα δεν μπορείς να το ξέρεις, δεν μπορώ να το ξέρω.
Άσε τους όρκους και τις υποσχέσεις για τους άλλους, εμένα δεν έχουν τίποτα να μου πουν.
Τα μεγάλα λόγια δεν εξασφαλίζουν, ούτε δεσμεύουν πραγματικά. Τα μεγάλα αισθήματα το κάνουν κι όσο υπάρχουν, θα είσαι εδώ, όσο υπάρχουν θα είμαι εδώ, όσο υπάρχουν, θα χτίζουμε μαζί τη διαδρομή μας και θα απολαμβάνουμε κάθε της λεπτό.
Κι όσο κρατήσει…