Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη
Ένα πράγμα πρέπει να καταλάβεις. Όταν κάποιος σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι ακόμη μια επιλογή ανάμεσα στις πολλές, βοήθησε τον και άδειασε του την γωνιά να μην έχει τόσες. Πόσα μέτωπα να έχει ανοιχτά, κρίμα δεν είναι ο άμοιρος;
Φύγε κορίτσι μου. Δεν πέρασες εσύ τόσες φουρτούνες και νύχτες αξημέρωτες για να είσαι μια επιλογή. Αν δεν είσαι η επιλογή, η μία και μοναδική δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να κάθεσαι να επιβεβαιώνεις τον εγωισμό του οποιουδήποτε που του αρέσει να παίζει με επιλογές και πιθανότητες. Εσύ, ξέρεις ποια είσαι. Δεν πειράζει αν δεν ξέρει αυτός. Ίσως δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί είδε ένα βάθος και ένα πάθος που του ήταν ίσως περίπλοκο να επεξεργαστεί. Όταν έχεις μάθει με τα χλιαρά και τα ρηχά, ο βυθός μοιάζει απειλητικός, ξένος, απρόσιτος.
Τι να τον κάνεις αυτόν που επιθυμεί το τριαντάφυλλο αλλά δεν τολμάει να αγγίξει το αγκάθι; Δεν τολμάει να σε μυρίσει γιατί φοβάται μπας και τον τρυπήσει. Εσύ θα περιμένεις αυτόν που είναι πρόθυμος να σε μυρίσει χωρίς να φοβάται αν θα ματώσει. Που δεν θα χρειαστεί να μυρίσει χίλια δυο τριαντάφυλλα για να καταλάβει πως το δικό σου άρωμα είναι μοναδικό και δυσεύρετο.
Οι πολλές επιλογές για ένα άντρα που ξέρει τι ψάχνει δεν ήταν ποτέ ο τρόπος. Αντιθέτως αυτός που ψάχνεται στις πολλές κάπου τα έχει μπερδέψει, και ίσως τρέμει να αναγνωρίσει τη μια επιλογή που τον συγκινεί από φόβο μη μπορέσει να τη καταλάβει, να τον αγαπήσει, να ενωθούν. Μη φοβάστε αυτές που δεν μοιάζουν με τις υπόλοιπες. Κάντε μια προσπάθεια και θα καταλάβετε πως τα αγκάθια τους είναι αυτά που τις κάνουν τόσο ξεχωριστές. Χάρη σε αυτά είναι αυτές που είναι. Μυστήριες, σαγηνευτικές με απύθμενο βάθος.