Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Φάνηκες στη ζωή μου τυχαία. Δε σε περίμενα. Δε περίμενα πως θα ερχόσουν. Δε περίμενα ότι θα σε ξεχώριζα ανάμεσα στους πολλούς. Δε περίμενα ότι θα με κέρδιζες.
Δε περίμενα ότι ήρθες και ήθελες να μείνεις. Δε ξέρω αν ήρθες για πολύ ή για λίγο, αλλά σημασία έχει ότι θέλησες να μείνεις. Εσύ θέλησες να μείνεις. Κι αυτό είναι που με κέρδισε σε σένα. Το είδα στα μάτια σου ότι ήθελες να μείνεις.
Βλέμμα καθαρό και ξάστερο που σε κοιτάζει κατάματα και σου λέει κάτι να το πιστεύεις.
Τα μάτια δε σε διαψεύδουν ποτέ.
Βαρέθηκα τους περαστικούς που θέλουν να τρυπώσουν με το έτσι θέλω στη καρδιά μου και μετά να φύγουν. Απλά αυτό κάνουν. Ανοίγουν τη πόρτα της καρδιάς μου παίρνουν ότι προλαβαίνουν να πάρουν και φεύγουν.
Αλλά η καρδιά μου δεν είναι κέντρο διερχομένων για να μπαινοβγαίνει ο καθένας όποτε θέλει, να της αφαιρεί πολύτιμα κομμάτια της και ύστερα να εξαφανίζεται σα κυνηγημένος.
Αν λοιπόν εσύ είσαι ο ένας, ο ξεχωριστός, ο διαφορετικός που ήρθες και θέλεις να παραμείνεις κάντο. Μη μου πεις για πάντα. Μη μου πεις μεγάλα λόγια. Δε θέλω.
Τα φοβάμαι τα μεγάλα και εντυπωσιακά λόγια. Θέλω απλά να θέλεις. Θέλω απλά να νιώθεις και να είσαι αποφασισμένος για το τι θέλεις. Για τελευταία φορά σκέψου το καλά πριν πατήσεις το πόδι σου στη καρδιά μου. Έχει μια θέση για σένα. Μη τη λερώσεις με ψέματα και προδοσία.
Αν λοιπόν θέλεις και νιώθεις, αν τολμάς έλα. Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε.