Γράφει η Γεώρα
Σήμερα η μέρα μου δεν πήγε καλά. Γέμισα με άγχος και στεναχώρια. Έβαλα τα κλάματα από την πίεση. Βασικά σήμερα η μέρα μου, ξεκίνησε καλά, όμως στην πορεία πήγε χάλια. Και όλη αυτή η κακή και άσχημη διάθεση με ακολουθούσε. Και εγώ προσπάθησα να βγω από τις αρνητικές σκέψεις με μανία.
Γέλασα με φίλους! Ήρθαν και με το έτσι θέλω μου είπαν «Θα βγούμε! Τέλος! Θα πάμε για βαφλάκια με σοκολάτα που σου αρέσουν. Ακούγεσαι χάλια. Πρέπει να βγεις, δεν έγινε δα και κάτι τραγικό!» Και είχαν δίκιο, όμως πολλές φορές το μυαλό κολλάει σε κάτι στραβό.
Γέλασα, ξεχάστηκα για λίγο, τους ευχαρίστησα γι’αυτό. Στο γυρισμό βυθίστηκα πάλι στις σκέψεις. Και συνειδητοποίησα πως ήθελα να σε πάρω ένα τηλέφωνο, να σου στείλω ένα μήνυμα και να σου πω, «πως σήμερα είχα μία σκατά μέρα, πως δεν την παλεύω, πως θέλω να με πάρεις αγκαλιά και να μου πεις πως μ’αγαπάς!»
Ήθελα να μπορούσα να σου πω για την μέρα μου. Ήθελα να μην υπάρχει το κενό. Δεν ήθελα να μου λείπεις και να μην μπορώ να σου το πω. Γιατί δυστυχώς, δεν μπορούσα να σε πάρω ούτε τηλέφωνο, ούτε να σου στείλω μήνυμα. Γιατί δεν ήσουν κομμάτι της ημέρας και της ζωής μου.
Και το χειρότερο απ’όλα είναι που σε είδα έξω. Και εσύ δεν με είδες. Και δεν κατάλαβες πως ήμουν χάλια μόνο από το βλέμμα. Και δεν θα έρθεις να με πάρεις αγκαλιά. Και θα μείνει ένα παράπονο για καληνύχτα και ένα αναθεματισμένο γαμώτο.
Σήμερα είχα μία χάλια μέρα και ήθελα να το ξέρεις! Μα δεν το έμαθες και ούτε θα το μάθεις!