Γράφει The Y Factor.
Χρειάζομαι ένα βράδυ μαζί σου. Ένα βράδυ από εκείνα που κάποτε είχα. Ένα βράδυ και μετά ας φύγεις.
Ένα βράδυ σε ένα μικρό κουτούκι με το κρασί να ζαλίζει και να λύνει τη γλώσσα. Το έχω ήδη σχεδιάσει στο μυαλό μου. Ξέρω πού θα πάμε. Τί μουσική θέλω να παίζει. Ξέρω ακόμα και σε ποιό τραγούδι θα ξεκινήσω να μιλάω και πώς θα ξεκινήσω τη συζήτηση. Την έχω ήδη κάνει πολλές φορές στο μυαλό μου. Εφτά τσιγάρα χρόνος είναι. Ναι, το μέτρησα.
Στο λέω προκαταβολικά, θα σε χρησιμοποιήσω. Θα τα βγάλω όλα επάνω σου. Θα σου τα πω όλα μέχρι να φοβηθείς. Μέχρι να μην αναγνωρίζεις αυτόν που έχεις απέναντί σου. Θα σε κάνω ψυχολόγο και εξομολογητή μου. Δε χρειάζεται να μιλάς, δε χρειάζεται να πεις τίποτα. Θέλω μόνο να ακούς. Εσύ όμως. Δεν μου κάνει κανένας άλλος.
Γιατί εσένα;
Γιατί ξέρω ότι δεν έχω να κερδίσω τίποτα από εσένα και επειδή κι εσύ έχεις ήδη φύγει. Δε χρειάζεται να κρυφτώ, δεν υπάρχει λόγος να φοβηθώ αν θα παρεξηγηθώ και αν θα γίνω αποδεκτός. Πρέπει κάπου να κάνω την αρχή και να εκτεθώ. Να εκτεθώ με τρόπο που δεν υπάρχει επιστροφή. Όσο κι αν τα σκέφτομαι, αν δεν ειπωθούν, αν δεν μετεσιωθούν σε λέξεις και να με ακούσω να τα λέω, δε θα αποκτήσουν υπόσταση και δε θα τα αντιμετωπίσω. Για ένα βράδυ έλα σε εμένα για μένα λοιπόν.
Και μετά φύγε. Δε θα σε ψάξω πάλι. Ούτε εσύ θέλω να με ψάξεις. Δεν θέλω να θέλεις το καλό μου. Δε θέλω να ασχοληθείς μαζί μου. Δε θέλω να με πάρεις τηλέφωνο και να με ρωτήσεις πώς είμαι. Δε θέλω να μιλήσουμε πάλι ποτέ για αυτό το βράδυ. Θέλω απλά να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον και οι δυο για μένα. Το έχω ανάγκη. Την ανάγκη θα την καλύψω και ξέρω ότι με εσένα πρέπει να γίνει. Αν δεν γίνει με εσένα όμως, επιβάλλεται η πλήρωσή της και θα γίνει με κάποιον άλλον.
Και θα είναι λάθος και με λάθος τρόπο.
Έλα λοιπόν.
LoveLetters