Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Λόγια, λόγια, λόγια.
Ποια λέξη να αφήσω, ποια λέξη να κρατήσω.
Κουράστηκε κι η υπομονή μου να μετράει φεγγάρια.
Οι μέρες που φύγανε άδικα με τι λέξη να τις καταπιώ;
Καμιά σου λέξη δεν με λυπήθηκε, καμιά σου λέξη δεν με σήκωσε.
Κουράστηκε ο έρωτας να μαζεύει λέξεις πεταμένες απ’το πάτωμα.
Κουράστηκε ο έρωτας να μετράει στιγμές που δεν υπάρχουν.
Μόνο λόγια, λόγια, λόγια.
Θηρίο ο έρωτας και δεν υποκύπτει μόνο στα λόγια.
Ξέρεις τι σημαίνει έρωτας;
Ερωτεύτηκες ποτέ με όλο το βάθος της ψυχής σου;
Με όλα τα κύτταρα του κορμιού σου;
Με όλη την δύναμη του μυαλού σου;
Σήκωσες ποτέ όλο του το φορτίο;
Γιατί το φορτίο του μπορεί να είναι βαρύ και να μην μπορείς να το σηκώσεις.
Θα κάψεις όλα σου τα εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά γι αυτό είναι τόσο γλυκός και συνάμα τόσο θανατηφόρος.
Κι αν δεν έμαθες πως είναι να πεθαίνεις απ’τ’άγγιγμά του, μην τον ακουμπάς.
Έρωτας σημαίνει να γελάς και να πονάς συγχρόνως.
Έρωτας σημαίνει να μην αντέχεις τον αέρα που αναπνέεις, αν δεν είναι δίπλα σου.
Έρωτας σημαίνει να έχεις ποτίσει τόσο τον εαυτό σου απ’τον άλλον, που να μην σε ενδιαφέρει καμιά άλλη δροσιά.
Να ξυπνάς και να κοιμάσαι μόνο με την μορφή του.
Να μυρίζεις μόνο το άρωμά του.
Γι αυτό και με τα λόγια μένει νηστικός και πεθαίνει.
Χωρίς την αφή του δεν μπορεί να χορτάσει.
Η επιθυμία αποκτά νόημα μόνο όταν γίνεται πράξη.
Τα πολλά λόγια κουράζουν ακόμη και τον πιο δυνατό έρωτα, γιατί το σ’αγαπώ είναι πράξη.