Τα παντελόνια που φοράς, πρέπει να τα τιμάς για να τα αξίζεις.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Άκου να σου πω κάτι…
Τα παντελόνια δεν είναι ένα κομμάτι ύφασμα, δεν είναι ένα ρούχο άπλα για να σκεπάζεις την γύμνια σου ούτε ένα ένδυμα που θα σε προστατεύσει από το κρύο.
Τα παντελόνια μαλάκα μου δεν είναι ένα μοδάτο ρουχαλάκι για να σε γουστάρουν οι γκόμενες και για να κάνεις τον ωραίο.
Τα παντελόνια για να τα φοράς θα πρέπει να το αξίζεις, θα πρέπει να μπορείς να τα τιμήσεις και να είσαι αντάξιος της βαριάς ευθύνης που κρύβουν.

Πρόσεχε λοιπόν!
Πρόσεχε γιατί μαζεύτηκαν πολλοί που ξεφτιλίζουν τα παντελόνια που φοράνε.
Πρόσεχε γιατί γεμίσαμε αντράκια του κώλου και έχει βρομίσει ο τόπος από δαύτους σου λέω!
Έχει χαθεί η μπάλα και οι ταυτότητες των περισσότερων γράφουν άρρεν όμως είναι πάρα πολλοί που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτή τη λέξη.

Αν θες να σε υπολογίζουν και να σε εκτιμάνε, αν θες να έχεις αξία σαν άντρας και να λες ότι φοράς παντελόνια, να μάθεις να σέβεσαι πρώτα και πάνω απ΄ όλα τον εαυτό σου και ύστερα όλους τους άλλους.
Να μάθεις να μιλάς μόνο αν σε παίρνει και αν έχεις κάτι να πεις, αλλιώς καλύτερα να το βουλώνεις.
Να μάθεις να εννοείς τις λέξεις σου και να τις κάνεις δράσεις και πράξεις.
Να μάθεις ότι συμβόλαιο για έναν άντρα δεν είναι μια νομική πράξη, αλλά ο λόγος του!
Να μάθεις να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.
Να μάθεις να είσαι κύριος στις υποχρεώσεις σου και να μην κρεμάς ανθρώπους.
Να μάθεις ότι το κρυφτούλι είναι απλά ένα παιδικό παιχνίδι και όχι στάση ζωής.
Να μάθεις να έχεις το θάρρος της γνώμης σου, να μιλάς ντόμπρα, να κοιτάς ευθεία στα ματιά, να στέκεσαι όρθιος και όχι να έρπεσαι.
Να μάθεις να λες ευχαριστώ σε όσους το αξίζουν και να το εννοείς.
Να μάθεις να εκτιμάς όσους σου στάθηκαν στις στραβές που σου έτυχαν, όσους σε βοήθησαν στα ζόρια σου και όσους σε στήριξαν στις δύσκολες στιγμές σου.
Να μάθεις να επιστρέφεις τα καλά που σου κάνανε, να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις με την πρώτη ευκαιρία.
Να μάθεις να είσαι έτοιμος και έντιμος, να είσαι φάρος για τους γύρω σου και όχι ναυάγιο, να είναι υπερήφανοι οι δικοί σου άνθρωποι για εσένα και όχι να ντρέπονται.
Να μάθεις ρε να ζητάς συγνώμη όταν τα κάνεις σκατά και να μην κάνεις τον κόκορα κι από πάνω.
Να μάθεις να πολεμάς για την μάχη και ας την χάσεις στο τέλος, να μάθεις να χάνεις και να διδάσκεσαι από τις ήττες σου.
Να μάθεις ότι κάθε ήμερα που φεύγει σε κάνει σοφότερο και όχι χειρότερο και ότι κάθε καινούργια που θα έρχεται θέλει αγώνα.
Να μάθεις να σκέφτεσαι για να λύσεις προβλήματα και όχι για να δημιουργήσεις περισσότερα.
Να μάθεις να βοηθάς τον αδύναμο, να μην υποτιμάς κανέναν, να μην προκαλείς δίχως λόγο και να είσαι ταπεινός και σεμνός.
Να μάθεις ότι έχουν και οι άλλοι ανάγκες και θα πρέπει να τις σέβεσαι, ότι δεν είσαι ο άξονας της γης ούτε το κέντρο του κόσμου.
Να μάθεις ρε κακομοίρη ότι δεν είσαι μόνος σου σε ετούτο τον κόσμο, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που περιμένουν από εσένα να δράσεις, να κάνεις, να φτιάξεις, να δώσεις, να τιμήσεις, να σεβαστείς και πάνω από όλα… να είσαι μάγκας και όχι τσάμπα μάγκας!

Μέχρι να μάθεις λοιπόν τα πιο πάνω μην μιλάς για άντρες, στη γωνίτσα σου μείνε και να μην ανασαίνεις.
Μέχρι μαλάκα μου να μάθεις αυτά που πρέπει, μην μιλάς για παντελόνια, μπες μες την τρυπά σου και μια φούστα μπλούζα πιο πολύ θα σου ταίριαζε θαρρώ…

Exit mobile version